Uczucie stałego zmęczenia, sen nie dający wypoczynku, częste budzenie w nocy, poty nocne, obniżenie możliwości intelektualnych – te często bagatelizowane przez chorych objawy mogą świadczyć o poważnych problemach z wymianą gazową.
Rozpoczęcie leczenia domowym respiratorem to złożony proces. Prawidłowe ustawienie urządzenia przebiega stopniowo. Niektórzy chorzy przyzwyczajają się do wspomagania oddechu w miarę sprawnie, innym adaptacja przychodzi ze znacznie większym trudem.
Lekarz, pielęgniarka i fizjoterapeuta – od momentu przekazania chorego, który będzie używał respiratora pod opieką bliskich – staną się regularnymi gośćmi w jego domu. Jaka jest minimalna częstotliwość wizyt, określona przez Narodowy Fundusz Zdrowia?
Zapraszamy do lektury wywiadu, którego dr n. med. Zbigniew Szkulmowski – lekarz anestezjolog, który przed ponad 20 laty utworzył w Bydgoszczy pionierski w Polsce ośrodek zajmujący się wentylacją domową dla chorych z ciężką niewydolnością oddechową – Medowent sp. z o.o. – udzielił Nowej Trybunie Opolskiej.
Wentylacji inwazyjnej – czyli wówczas, gdy chory oddycha za pomocą respiratora połączonego z rurką wprowadzoną do tchawicy – chorzy bardzo często się obawiają. Czy słusznie? O tym, jakie są wskazania do wykonania tracheostomii i rozpoczęcia wentylacji inwazyjnej na przykładzie pacjentów zmagających się z chorobami nerwowo-mięśniowymi opowiada dr Zbigniew Szkulmowski, bydgoski anestezjolog, kierownik Ośrodka Wentylacji Domowej w Bydgoszczy.
Hipowentylacja w czasie snu dotyka również osoby zmagające się z otyłością. Dlaczego nadmierna masa ciała często idzie w parze z kłopotami z oddychaniem?
Zmęczenie jest pojęciem wielowymiarowym. Łączy procesy somatyczne i psychiczne. Obejmuje wymiar fizjologiczny i psychologiczny. Jakie strategie radzenia sobie ze zmęczeniem stosują opiekunowie rodzinni osób przewlekle chorych?
Przy kwalifikacji pacjenta do wentylacji mechanicznej, wykonuje się kapnometrię. Rejestrację kapnometrii nocnej można wykonać u chorych oddychających spontanicznie lub z wytworzoną sztuczną drogą oddechową (tracheotomią).
Zmiana sposobu prowadzenia wentylacji domowej dla chorego zawsze wiąże się z koniecznością hospitalizacji. Bez względu na to, czy chodzi o wykonanie tracheostomii, czy usunięcie rurki z ciała pacjenta i rozpoczęcie wentylowania go za pośrednictwem maski.
Tracheostomia i włączenie chorego do leczenia domowym respiratorem może przebiegać według dwóch scenariuszy. Albo ma charakter planowy, wynika z progresji choroby i jest uzgodnione z chorym, albo dzieje się w sposób nieplanowany. Która z tych dróg jest lepsza z perspektywy chorego, opowiada dr Zbigniew Szkulmowski z Ośrodka Wentylacji Domowej w Bydgoszczy.
