W chorobach nerwowo-mięśniowych takich jak na przykład SMA mogą występować zaburzenia wentylacyjne. Skąd się biorą i jak im przeciwdziałać, opowiada dr Zbigniew Szkulmowski, kierownik Ośrodka Wentylacji Domowej w Bydgoszczy.
Zmęczenie jest pojęciem wielowymiarowym. Łączy procesy somatyczne i psychiczne. Obejmuje wymiar fizjologiczny i psychologiczny. Jakie strategie radzenia sobie ze zmęczeniem stosują opiekunowie rodzinni osób przewlekle chorych?
Hipowentylacja w czasie snu dotyka również osoby zmagające się z otyłością. Dlaczego nadmierna masa ciała często idzie w parze z kłopotami z oddychaniem?
Hipowentylacja to w uproszczeniu niedostateczna eliminacja dwutlenku węgla z organizmu chorego. Jej przyczyny bywają różne. Bardzo często ujawnia się w nocy. Niektórzy chorzy wymagają wspomagania oddychania respiratorem.
Uczucie stałego zmęczenia, sen nie dający wypoczynku, częste budzenie w nocy, poty nocne, obniżenie możliwości intelektualnych – te często bagatelizowane przez chorych objawy mogą świadczyć o poważnych problemach z wymianą gazową.
Zmęczenie bardzo często dotyka osób sprawujących opiekę nad bliskim korzystającym z domowego respiratora. Karolina Szatkowska – psycholog i dr Zbigniew Szkulmowski – anestezjolog przeprowadzili ciekawe badania. Ich celem było określenie związku pomiędzy zmęczeniem życiem codziennym a strategiami radzenia sobie ze stresem opiekunów chorych. W badaniu uwzględniono sposób i czas prowadzenia wentylacji.
Lekarz, pielęgniarka i fizjoterapeuta – od momentu przekazania chorego, który będzie używał respiratora pod opieką bliskich – staną się regularnymi gośćmi w jego domu. Jaka jest minimalna częstotliwość wizyt, określona przez Narodowy Fundusz Zdrowia?
Przy kwalifikacji pacjenta do wentylacji mechanicznej, wykonuje się kapnometrię. Rejestrację kapnometrii nocnej można wykonać u chorych oddychających spontanicznie lub z wytworzoną sztuczną drogą oddechową (tracheotomią).
W Polsce najpierw refundacji NFZ podlegali tylko pacjenci po tracheostomii. Nieco później NFZ zaczął finansować również leczenie za pomocą masek. Udało się to w 2002 roku.
Rozpoczęcie leczenia domowym respiratorem to złożony proces. Prawidłowe ustawienie urządzenia przebiega stopniowo. Niektórzy chorzy przyzwyczajają się do wspomagania oddechu w miarę sprawnie, innym adaptacja przychodzi ze znacznie większym trudem.
