Gazometria tętnicza jest badaniem referencyjnym w diagnostyce niewydolności oddechowej. W ocenie kwalifikacyjnej do wentylacji długoterminowej ma jednak swoje ograniczenia.
Pandemia COVID-19 mocno skomplikowała sytuację w służbie zdrowia – między innymi kwalifikacje do leczenia domowym respiratorem pacjentów zmagających się z przewlekłą niewydolnością oddechową. O wyzwaniach świadczeniodawców wentylacji w dobie pandemii opowiada dr Robert Suchanke, anestezjolog, prezes Ogólnopolskiego Związku Świadczeniodawców Wentylacji Mechanicznej.
Cierpliwość, czas, umiejętności, odporność psychiczna i – wreszcie – nakłady finansowe związane z opieką. Na tych polach opiekunowie chorych korzystających z respiratorów w domu muszą – choć to niełatwe – się sprawdzić.
Choć potrzeba wentylowania pacjentów wymagających zastępowania lub wspomagania oddechu w warunkach domowych jest znana tak długo, jak choroby wywołujące niewydolność oddechową, w Polsce leczenie respiratorami w domach chorych funkcjonuje de facto od około dwudziestu lat. To więc stosunkowo nowa gałąź medycyny.
Zgoda i wola opiekunów oraz chorego na korzystanie z respiratora nie wystarczą, by rozpocząć leczenie respiratorem w domu. Najistotniejszy jest stan jego zdrowia. Ponadto zarówno sam chory, jak i opiekunowie muszą sobie zdawać sprawę z korzyści, ale i odpowiedzialności które towarzyszą opiece domowej.
Jak często wymienia się maskę u chorych korzystających z leczenia respiratorem? Jednej odpowiedzi na to zdawać by się mogło proste pytanie nie ma. Również obowiązujące uregulowania prawne nie rozstrzygają tej kwestii jednoznaczne.
Chory, który zaczyna używać respiratora w domu znajdzie się pod opieka ośrodka wentylacji domowej. Oznacza to, że choć leczenie będzie się odbywało w warunkach domowych, nad jego przebiegiem, efektami i kierunkiem będzie czuwał personel medyczny.
Przezskórne badanie ciśnienia parcjalnego jest powszechnie stosowane zarówno na etapie kwalifikacji chorego do wentylacji domowej, jak i potem – gdy ocenia się skuteczność prowadzonej wentylacji. Na czym polega i jakie ma ograniczenia?
Jak to jest nie móc złapać tchu? Trudno to sobie wyobrazić, prawda? Tymczasem według szacunków specjalistów problemy z oddychaniem kwalifikujące do leczenia ma w Polsce około kilkudziesięciu tysięcy osób. Z terapii domowym respiratorem korzysta zaledwie około 7 tys. pacjentów.
Oddychanie to skomplikowany proces, wymagający skoordynowania wielu czynników. Jeśli ów mechanizm przestaje być efektywny, pacjent z niewydolnością oddechową zaczyna korzystać z respiratora. Czym różni się fizjologiczny oddech od tego wspomaganego?
