W domowym leczeniu respiratorem stosuje się kilka ich typów masek: ustno-nosowe, nosowe i tak zwane ustniki. Czym się różnią? CZYTAJ ARTYKUŁ
Zmiana sposobu prowadzenia wentylacji domowej dla chorego zawsze wiąże się z koniecznością hospitalizacji. Bez względu na to, czy chodzi o wykonanie tracheostomii, czy usunięcie rurki z ciała pacjenta i rozpoczęcie wentylowania go za pośrednictwem maski.
Objawy hipowentylacji u dzieci nie są charakterystyczne i trudno je rozpoznać pojedynczo. Jeśli jednak razem występuje kilka z nich, być może jest to wskazanie do rozpoczęcia leczenia respiratorem. Włączenie do leczenia poprzedzają szczegółowe badania.
Zanim chory wróci do domu z respiratorem, przechodzi proces kwalifikacji. Z domowego leczenia respiratorem skorzystać mogą pacjenci z przewlekłą niewydolnością oddechową, ale w stanie stabilnym. Zaostrzenia, będące na przykład wynikiem infekcji, są generalnie przeciwwskazaniem do rozpoczęcia wentylacji mechanicznej w domu.
W jaki sposób dobrać rozmiar maski ustno-nosowej? Czy można to w jakiś sposób wymierzyć? Noszę aktualnie rozmiar S, ale bardzo odciska mi się na nosie, więc zastanawiam się, jaki rozmiar byłby lepszy. A może lepiej zastanowić się nad taką o konstrukcji podnosowej? Dziękuję za odpowiedź. Jestem pod opieką Ośrodka Wentylacji w Bydgoszczy.
Czytelniczka
Źle dobrany interfejs, źle dobrane nastawy respiratora, źle dobrany tryb wentylacji – to najczęstsze czynniki sprawiające, że pacjenci korzystający ze wsparcia respiratora i oddychający przez maskę mogą odczuwać dyskomfort lub mieć problem z synchronizacją oddechu w urządzeniem.
Kryteria zmiany rodzaju wentylacji z nieinwazyjnej na inwazyjną są dosyć ogólne. Tak naprawdę nie ma dokładnych, precyzyjnych wytycznych w tej materii. Zawsze decyduje o tym lekarz – na podstawie badań i obserwacji pacjenta.
Choć potrzeba wentylowania pacjentów wymagających zastępowania lub wspomagania oddechu w warunkach domowych jest znana tak długo, jak choroby wywołujące niewydolność oddechową, w Polsce leczenie respiratorami w domach chorych funkcjonuje de facto od około dwudziestu lat. To więc stosunkowo nowa gałąź medycyny.
Zgoda i wola opiekunów oraz chorego na korzystanie z respiratora nie wystarczą, by rozpocząć leczenie respiratorem w domu. Najistotniejszy jest stan jego zdrowia. Ponadto zarówno sam chory, jak i opiekunowie muszą sobie zdawać sprawę z korzyści, ale i odpowiedzialności które towarzyszą opiece domowej.
Stan zdrowia pacjenta korzystającego z domowego leczenia respiratorem podlega ocenie personelu medycznego, który odwiedza go w miejscu zamieszkania. To istotny aspekt sprawnego systemu opieki. Nadzorem objęte jest zarówno leczenie, jak i wydolność opiekuńcza bliskich chorego.
CZYTAJ ARTYKUŁ
