Zazwyczaj wymienia się w pozycji leżącej, pacjent ma głowę lekko odchyloną do tyłu/ fot. Pixabay
Opiekowanie się w domu osobą przewlekle leczoną respiratorem z tracheostomią to proces złożony, na który składa się: wymiana rurki tracheostomijnej oraz tasiemki mocującej, a także zmiana opatrunku i dbanie o miejsce wokół tracheostomii. Dlaczego jest to ważne? Jak to się robi i czy to boli? To najczęstsze pytania, które zadają sobie pacjenci i opiekunowie.
W domu chorego używającego respiratora pielęgniarka staje się częstym gościem/ fot. Freepik
Chory, który wraz z respiratorem wraca ze szpitala, staje się pacjentem specjalnego podmiotu leczniczego. Opieka obejmuje między innymi wizyty pielęgniarki. Na czym będzie polegać jej praca?
Zabiegi tracheostomii i dekaniulacji z powodu możliwych powikłań, powinny przebiegać w warunkach szpitalnych/ fot. Freepik
Zmiana sposobu prowadzenia wentylacji domowej dla chorego zawsze wiąże się z koniecznością hospitalizacji. Bez względu na to, czy chodzi o wykonanie tracheostomii, czy usunięcie rurki z ciała pacjenta i rozpoczęcie wentylowania go za pośrednictwem maski.
Mówienie staje się możliwe, gdy chory używa rurki pozwalającej na dopływ powietrza do strun głosowych/fot. suvitas.com
Mówienie jest jedną z najważniejszych umiejętności człowieka. Pozwala komunikować potrzeby, zapewnia poczucie bezpieczeństwa i porozumienie z otoczeniem. Po zabiegu tracheostomii zdolność mówienia staje się ograniczona. Czy chory, który oddycha za pomocą rurki tracheostomijnej, trwale traci zdolność mówienia?
Lekarze upewniają się, że nie ma czynników, mogących stanowić zagrożenie w warunkach terapii domowej/fot. Freepik
Zanim chory po zabiegu tracheostomii wróci pod opiekę rodziny, przechodzi ocenę kliniczną i kwalifikację do leczenie. Ma ona pomóc lekarzom odpowiedzieć na pytanie, czy stan zdrowia chorego pozwoli mu opuścić szpital. A także czy rodzina będzie w stanie udźwignąć ciężar opieki.
Rurki tracheostomijne najczęściej wykonuje się z tworzywa sztucznego/ fot. Acme
Intubację, tracheotomię i tracheostomię łączy fakt, że wiążą się z wprowadzeniem rurki do tchawicy, aby udrożnić drogi oddechowe i umożliwić pacjentowi oddychanie. Z tego powodu zdarza się, że się je ze sobą myli lub też ich nazw używa się zamiennie. Nie do końca jednak oznaczają to samo.
- Należy unikać podejmowania niezaplanowanej intubacji i wentylacji inwazyjnej - zaznaczał dr Zbigniew Szkulmowski, kierownik Ośrodka Wentylacji Domowej w Bydgoszczy w swoim niedawnym wystąpieniu podczas konferencji poświęconej problemom pulmonologicznym pacjentów cierpiących na choroby nerwowo-mięśniowe/ fot. Monika Rydlewska
Tracheostomia i włączenie chorego do leczenia domowym respiratorem może przebiegać według dwóch scenariuszy. Albo ma charakter planowy, wynika z progresji choroby i jest uzgodnione z chorym, albo dzieje się w sposób nieplanowany. Która z tych dróg jest lepsza z perspektywy chorego, opowiada dr Zbigniew Szkulmowski z Ośrodka Wentylacji Domowej w Bydgoszczy.
Osoby cierpiące na przewlekłą niewydolność oddechową i korzystające z respiratorów w domach, oprócz urządzenia wspomagającego oddech dostają również ssak elektryczny
Ssak jest niezbędnym urządzeniem, gdy u chorego zanika odruch kaszlowy i konieczne staje się mechaniczne usuwanie wydzieliny z jego dróg oddechowych. Co to jest i jak działa?
Leczenie respiratorem w przypadku części pacjentów wiąże się z koniecznością przeprowadzenia tracheostomii. Jak długo trwa zabieg i jakimi metodami przeprowadza się go najczęściej, odpowiada dr Waldemar Cyrankiewicz, specjalista anestezjologii i intensywnej terapii.
(więcej…)
