Uczucie stałego zmęczenia, sen nie dający wypoczynku, częste budzenie w nocy, poty nocne, obniżenie możliwości intelektualnych – te często bagatelizowane przez chorych objawy mogą świadczyć o poważnych problemach z wymianą gazową.
Rozpoczęcie leczenia domowym respiratorem to złożony proces. Prawidłowe ustawienie urządzenia przebiega stopniowo. Niektórzy chorzy przyzwyczajają się do wspomagania oddechu w miarę sprawnie, innym adaptacja przychodzi ze znacznie większym trudem.
Oddychanie to skomplikowany proces, wymagający skoordynowania wielu czynników. Jeśli ów mechanizm przestaje być efektywny, pacjent z niewydolnością oddechową zaczyna korzystać z respiratora. Czym różni się fizjologiczny oddech od tego wspomaganego?
Zapraszamy do lektury wywiadu, którego dr n. med. Zbigniew Szkulmowski – lekarz anestezjolog, który przed ponad 20 laty utworzył w Bydgoszczy pionierski w Polsce ośrodek zajmujący się wentylacją domową dla chorych z ciężką niewydolnością oddechową – Medowent sp. z o.o. – udzielił Nowej Trybunie Opolskiej.
Na czym polega przegląd i serwis respiratorów, które przebywający pod opieką ośrodków wentylacji chorzy użytkują w domach? Dlaczego regularne przeglądy są tak ważne i jak je zorganizować, by z punktu widzenia chorego i jego bliskich przebiegały jak najbardziej sprawnie? O doświadczeniach zgromadzonych na przestrzeni wielu lat działalności opowiadają Janusz Szatkowski – kierownik Serwisu Urządzeń Medycznych i Mateusz Szkulmowski, asystent dyrekcji Ośrodka Wentylacji Domowej w Bydgoszczy ds. administracyjnych.
O tym, jak prosty pomysł jednego z kopenhaskich lekarzy zmienił podejście do wentylowania chorych, opowiada bydgoski anestezjolog doktor Waldemar Cyrankiewicz. Droga respiratorów ze szpitali do domów chorych była długa.
Osoba, u której wystąpiła konieczność leczenia respiratorem, zazwyczaj opuszcza szpital z właściwie dobranymi i ustawionymi parametrami. Skuteczna opieka nad pacjentem w domu wymaga jednak systematycznego ich kontrolowania.
Lista chorób, w których leczenie domowym respiratorem znajduje zastosowanie, jest dość długa. Łączy je to, że zmniejszają zdolność mięśni oddechowych do wytworzenia ciśnienia koniecznego do wykonania wdechu, zwiększają ich obciążenie lub zmniejszają napęd oddechowy. We wszystkich może dojść do hipowentylacji pęcherzykowej.
Zmiana sposobu prowadzenia wentylacji domowej dla chorego zawsze wiąże się z koniecznością hospitalizacji. Bez względu na to, czy chodzi o wykonanie tracheostomii, czy usunięcie rurki z ciała pacjenta i rozpoczęcie wentylowania go za pośrednictwem maski.
Chory, który zaczyna używać respiratora w domu znajdzie się pod opieka ośrodka wentylacji domowej. Oznacza to, że choć leczenie będzie się odbywało w warunkach domowych, nad jego przebiegiem, efektami i kierunkiem będzie czuwał personel medyczny.
