Kwalifikacja pacjenta do domowego leczenia respiratorem przebiega kilkuetapowo
Zanim chory wróci do domu z respiratorem, przechodzi proces kwalifikacji. Z domowego leczenia respiratorem skorzystać mogą pacjenci z przewlekłą niewydolnością oddechową, ale w stanie stabilnym. Zaostrzenia, będące na przykład wynikiem infekcji, są generalnie przeciwwskazaniem do rozpoczęcia wentylacji mechanicznej w domu.
Opieka nad chorym używającym respiratora domowego wymaga zapewnienia mu 24-godzinnej opieki/ fot. Freepik
Długoterminowe wspomaganie oddechu za pomocą respiratora nie musi się wiązać z ciągłym pobytem chorego w szpitalu. Istnieje możliwość kontynuowania leczenia w warunkach domowych. Leczenie respiratorem w domu niesie ze sobą wiele korzyści dla chorego. Wymaga jednak zaangażowania od jego bliskich.
Zazwyczaj wymienia się w pozycji leżącej, pacjent ma głowę lekko odchyloną do tyłu/ fot. Pixabay
Opiekowanie się w domu osobą przewlekle leczoną respiratorem z tracheostomią to proces złożony, na który składa się: wymiana rurki tracheostomijnej oraz tasiemki mocującej, a także zmiana opatrunku i dbanie o miejsce wokół tracheostomii. Dlaczego jest to ważne? Jak to się robi i czy to boli? To najczęstsze pytania, które zadają sobie pacjenci i opiekunowie.
Wentylacji inwazyjnej – czyli wówczas, gdy chory oddycha za pomocą respiratora połączonego z rurką wprowadzoną do tchawicy – chorzy bardzo często się obawiają. Czy słusznie? O tym, jakie są wskazania do wykonania tracheostomii i rozpoczęcia wentylacji inwazyjnej na przykładzie pacjentów zmagających się z chorobami nerwowo-mięśniowymi opowiada dr Zbigniew Szkulmowski, bydgoski anestezjolog, kierownik Ośrodka Wentylacji Domowej w Bydgoszczy.
Respiratory używane w domach przez chorych mają niewielkie rozmiary/ fot. Resmed
Respirator – ratuje życie, istotnie je przedłuża i sprawia, że oddychanie przestaje być uciążliwe. Czym właściwie jest? Budowa urządzenia jest dość prosta. Respirator to najprościej mówiąc silnik, kompresor i trochę elektroniki.
W domu chorego używającego respiratora pielęgniarka staje się częstym gościem/ fot. Freepik
Chory, który wraz z respiratorem wraca ze szpitala, staje się pacjentem specjalnego podmiotu leczniczego. Opieka obejmuje między innymi wizyty pielęgniarki. Na czym będzie polegać jej praca?
Zabiegi tracheostomii i dekaniulacji z powodu możliwych powikłań, powinny przebiegać w warunkach szpitalnych/ fot. Freepik
Zmiana sposobu prowadzenia wentylacji domowej dla chorego zawsze wiąże się z koniecznością hospitalizacji. Bez względu na to, czy chodzi o wykonanie tracheostomii, czy usunięcie rurki z ciała pacjenta i rozpoczęcie wentylowania go za pośrednictwem maski.
Lekarze upewniają się, że nie ma czynników, mogących stanowić zagrożenie w warunkach terapii domowej/fot. Freepik
Zanim chory po zabiegu tracheostomii wróci pod opiekę rodziny, przechodzi ocenę kliniczną i kwalifikację do leczenie. Ma ona pomóc lekarzom odpowiedzieć na pytanie, czy stan zdrowia chorego pozwoli mu opuścić szpital. A także czy rodzina będzie w stanie udźwignąć ciężar opieki.
- Należy unikać podejmowania niezaplanowanej intubacji i wentylacji inwazyjnej - zaznaczał dr Zbigniew Szkulmowski, kierownik Ośrodka Wentylacji Domowej w Bydgoszczy w swoim niedawnym wystąpieniu podczas konferencji poświęconej problemom pulmonologicznym pacjentów cierpiących na choroby nerwowo-mięśniowe/ fot. Monika Rydlewska
Tracheostomia i włączenie chorego do leczenia domowym respiratorem może przebiegać według dwóch scenariuszy. Albo ma charakter planowy, wynika z progresji choroby i jest uzgodnione z chorym, albo dzieje się w sposób nieplanowany. Która z tych dróg jest lepsza z perspektywy chorego, opowiada dr Zbigniew Szkulmowski z Ośrodka Wentylacji Domowej w Bydgoszczy.
