Lekarze upewniają się, że nie ma czynników, mogących stanowić zagrożenie w warunkach terapii domowej/fot. Freepik
Zanim chory po zabiegu tracheostomii wróci pod opiekę rodziny, przechodzi ocenę kliniczną i kwalifikację do leczenie. Ma ona pomóc lekarzom odpowiedzieć na pytanie, czy stan zdrowia chorego pozwoli mu opuścić szpital. A także czy rodzina będzie w stanie udźwignąć ciężar opieki.
Kwalifikacja pacjenta do domowego leczenia respiratorem przebiega kilkuetapowo
Zanim chory wróci do domu z respiratorem, przechodzi proces kwalifikacji. Z domowego leczenia respiratorem skorzystać mogą pacjenci z przewlekłą niewydolnością oddechową, ale w stanie stabilnym. Zaostrzenia, będące na przykład wynikiem infekcji, są generalnie przeciwwskazaniem do rozpoczęcia wentylacji mechanicznej w domu.
- Należy unikać podejmowania niezaplanowanej intubacji i wentylacji inwazyjnej - zaznaczał dr Zbigniew Szkulmowski, kierownik Ośrodka Wentylacji Domowej w Bydgoszczy w swoim niedawnym wystąpieniu podczas konferencji poświęconej problemom pulmonologicznym pacjentów cierpiących na choroby nerwowo-mięśniowe/ fot. Monika Rydlewska
Tracheostomia i włączenie chorego do leczenia domowym respiratorem może przebiegać według dwóch scenariuszy. Albo ma charakter planowy, wynika z progresji choroby i jest uzgodnione z chorym, albo dzieje się w sposób nieplanowany. Która z tych dróg jest lepsza z perspektywy chorego, opowiada dr Zbigniew Szkulmowski z Ośrodka Wentylacji Domowej w Bydgoszczy.
Przy narastającej niewydolności oddechowej lekarz może zaproponować pacjentowi przejście z oddychania przez maskę na wentylację inwazyjną. Wiąże się to z koniecznością wykonania tracheostomii
Kryteria zmiany rodzaju wentylacji z nieinwazyjnej na inwazyjną są dosyć ogólne. Tak naprawdę nie ma dokładnych, precyzyjnych wytycznych w tej materii. Zawsze decyduje o tym lekarz – na podstawie badań i obserwacji pacjenta.
Leczenie respiratorem w przypadku części pacjentów wiąże się z koniecznością przeprowadzenia tracheostomii. Jak długo trwa zabieg i jakimi metodami przeprowadza się go najczęściej, odpowiada dr Waldemar Cyrankiewicz, specjalista anestezjologii i intensywnej terapii.
(więcej…)
Zabiegi tracheostomii i dekaniulacji z powodu możliwych powikłań, powinny przebiegać w warunkach szpitalnych/ fot. Freepik
Zmiana sposobu prowadzenia wentylacji domowej dla chorego zawsze wiąże się z koniecznością hospitalizacji. Bez względu na to, czy chodzi o wykonanie tracheostomii czy usunięcie rurki z ciała pacjenta i rozpoczęcie wentylowania go za pośrednictwem maski.
Respirator szpitalny ratuje życie pacjenta. Warto jednak wiedzieć, że ustawienia urządzenia w przypadku ciężkiej niewydolności oddechowej nie mają wiele wspólnego z fizjologią. Dlatego często wprowadza się chorego w stan tzw. analgosedacji, żeby nie dostarczać mu dodatkowych cierpień/ fot. Freepik
Co może czuć pacjent podłączony do respiratora w szpitalu? To pytanie być może zadawało sobie wiele osób, które przez ostatni rok w mediach oglądały materiały z oddziałów intensywnej terapii.
– Różne ośrodki podejmowały heroiczne próby, by pacjentów umieścić w domach - wspomina doktor Zbigniew Szkulmowski.
Choć potrzeba wentylowania pacjentów wymagających zastępowania lub wspomagania oddechu w warunkach domowych jest znana tak długo, jak choroby wywołujące niewydolność oddechową, w Polsce leczenie respiratorami w domach chorych funkcjonuje de facto od około dwudziestu lat. To więc stosunkowo nowa gałąź medycyny.
Wentylacji inwazyjnej – czyli wówczas, gdy chory oddycha za pomocą respiratora połączonego z rurką wprowadzoną do tchawicy – chorzy bardzo często się obawiają. Czy słusznie? O tym, jakie są wskazania do wykonania tracheostomii i rozpoczęcia wentylacji inwazyjnej na przykładzie pacjentów zmagających się z chorobami nerwowo-mięśniowymi opowiedział podczas konferencji “Problemy pulmonologiczne w przebiegu chorób nerwowo-mięśniowych — ziemia niczyja” dr Zbigniew Szkulmowski, bydgoski anestezjolog, kierownik Ośrodka Wentylacji Domowej w Bydgoszczy.
