Pierwszy kontakt z respiratorem - z powodów bezpieczeństwa - pacjent ma w warunkach szpitalnych/fot. upmc.com
Zgoda i wola opiekunów oraz chorego na korzystanie z respiratora nie wystarczą, by rozpocząć leczenie respiratorem w domu. Najistotniejszy jest stan jego zdrowia. Ponadto zarówno sam chory, jak i opiekunowie muszą sobie zdawać sprawę z korzyści, ale i odpowiedzialności które towarzyszą opiece domowej.
Dr Zbigniew Szkulmowski doświadczenia, które stały się później podwalinami systemu opieki wentylacyjnej w Polsce zbierał podczas stypendium, a potem pracy w jednym z wiodących francuskich ośrodków zajmujących się wentylacją domową
W Polsce najpierw refundacji NFZ podlegali tylko pacjenci po tracheostomii. Nieco później NFZ zaczął finansować również leczenie za pomocą masek. Udało się to w 2002 roku.
Lekarze upewniają się, że nie ma czynników, mogących stanowić zagrożenie w warunkach terapii domowej/fot. Freepik
Zanim chory po zabiegu tracheostomii wróci pod opiekę rodziny, przechodzi ocenę kliniczną i kwalifikację do leczenie. Ma ona pomóc lekarzom odpowiedzieć na pytanie, czy stan zdrowia chorego pozwoli mu opuścić szpital. A także czy rodzina będzie w stanie udźwignąć ciężar opieki.
Kwalifikacja pacjenta do domowego leczenia respiratorem przebiega kilkuetapowo
Zanim chory wróci do domu z respiratorem, przechodzi proces kwalifikacji. Z domowego leczenia respiratorem skorzystać mogą pacjenci z przewlekłą niewydolnością oddechową, ale w stanie stabilnym. Zaostrzenia, będące na przykład wynikiem infekcji, są generalnie przeciwwskazaniem do rozpoczęcia wentylacji mechanicznej w domu.
Stosowane przy rdzeniowym zaniku mięśni terapie mają na celu jak najdłużej utrzymać u chorych zdolność samodzielnego poruszania się/ fot. Freepik
Leczenie rdzeniowego zaniku mięśni (SMA) ma charakter objawowy. Leki i stosowane w przebiegu choroby terapie mają za zadanie poprawienie komfortu i jakości życia chorego.
