Serwis medyczny poświęcony szeroko rozumianej chirurgii. Zarówno zachowawczej, jak i zabiegowej. A także źródło wiedzy o możliwych powikłaniach zabiegów operacyjnych i sposobach radzenia sobie z nimi.
Chodzenie w szpilkach sprzyja powstawaniu żylaków/fot. Freepik
Codzienne chodzenie w szpilkach, częste podróże samolotem, gorące kąpiele – takie przyjemności nie służą naszym nogom. Jeśli do tego dochodzą papierosy i zażywanie hormonów, lepiej obejrzeć dokładnie swoje nogi.
Zmiany w zaplanowanym harmonogramie badań i zabiegów to dla wielu osób powód do stresu i niepokoju, a to może negatywnie wpływać na stan pacjentów/ fot. Pixabay
Wiele planowych zabiegów zostało odroczonych. Dziś powoli sale operacyjne wracają do pracy, ale kolejki pacjentów do planowych zabiegów w wielu przypadkach nie posuwają się tak szybko jak przed epidemią. Jak tę sytuację wykorzystać na lepsze przygotowanie się do odroczonej operacji,radzą eksperci z Sekcji Rytmu Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego.
- Czekam na to, aż igrzyska paraolimpijskie przestaną być osobnymi zawodami, a dyscypliny sportowców z niepełnosprawnościami wejdą w program tradycyjnej olimpiady dr hab. n. med. Bartłomiej Kowalczyk, NZOZ Orthicus w Krakowie,
– Czekam na to, aż igrzyska paraolimpijskie przestaną być osobnymi zawodami, a dyscypliny sportowców z niepełnosprawnościami wejdą w program tradycyjnej olimpiady. Nie widzę żadnego powodu, dla którego nie można tego połączyć. Uważam, że rozgrywanie osobnych zawodów dla osób z niepełnosprawnościami jest formą stygmatyzacji – mówi dr hab. n. med. Bartłomiej Kowalczyk chirurg ortopeda z wieloletnim doświadczeniem w leczeniu artrogrypozy, wad wrodzonych układu ruchu u dzieci i dorosłych.
Wytworzenie się blizny oraz ostateczne jej ukształtowanie może zająć nawet kilka miesięcy/ fot. Pixabay
Blizna bywa dla pacjenta problemem nie tylko kosmetycznym. Oprócz tego, że może powodować dyskomfort fizyczny związany z przykurczami, uczuciem ciągnięcia, bólem czy świądem, bywa też powodem stresu, niskiej samooceny, a nawet depresji.
Transplantolodzy starają się swoich pacjentów edukować, aby szczególnie uważali na potencjalne zakażenia/ fot. Pixabay
Choroby zakaźne to jedno z największych śmiertelnych zagrożeń po przeszczepieniu tkanki czy narządu. To mit, że przed czy po transplantacji nie wolno się szczepić! Wprost przeciwnie – szczepienia to dla biorców najczęściej jedno z podstawowych zaleceń lekarskich, niezależnie od tego, czy przeszli w dzieciństwie pełny cykl szczepień. „Doszczepić się” powinny też osoby z otoczenia biorców.
Zrosty powstać mogą wskutek każdej operacji w jamie brzusznej. A zatem także po usunięciu wyrostka robaczkowego, zabiegach na jelicie grubym itp./fot. Freepik
Zrosty to jedno z najpowszechniejszych powikłań po operacjach w obrębie brzucha i miednicy mniejszej – doświadcza ich prawie połowa operowanych pacjentów. Szacuje się, że ponad 1/3 pacjentów po rozległej operacji otwartej w ciągu 10 lat od zabiegu ponownie trafia do szpitala z powodu komplikacji związanych ze zrostami.
Około 45. rok życia jest momentem teoretycznie końcowym dla chirurgii oszczędzającej staw biodrowy/ fot. Freepik
Ostatnich 20 lat to olbrzymi postęp w leczeniu schorzeń stawu biodrowego. Pojawiły się nowe techniki chirurgiczne, dzięki którym można u młodych dorosłych skutecznie skorygować deformacje powstałe w dzieciństwie – mówi ortopeda dr Jarosław Feluś, z pasją pomagający pacjentom m.in. w Krakowskim Centrum Artogrypozy. Uczula też rodziców, by nie bagatelizowali określonych rodzajów bólu u dzieci.
O artrogrypozie mówimy, gdy dziecko rodzi się z wrodzonymi przykurczonymi stawami w co najmniej dwóch okolicach ciała/ fot. Pixabay
Raz na trzy do pięciu tysięcy porodów rodzi się dziecko z przykurczami stawów. Raz na 10 tysięcy – choroba ma ciężką postać. Mowa o artrogrypozie. Dla nieprzygotowanych rodziców to szok. Dr hab. n. med Bartłomiej Kowalczyk, twórca Centrum Leczenia Artrogrypozy przy Uniwersyteckim Szpitalu w Krakowie zapewnia, że na szczęście potem jest tylko lepiej. Choć to choroba nieuleczalna.
Rozwój transplantologii w dużej mierze zależy od otwartości społeczeństwa na tę metodę leczenia/ fot. Pixabay
Po przeszczepieniu pacjenci wracają do normalnego życia. Pracują, zdobywają tytuły naukowe, zakładają rodziny, mają dzieci. Choć muszą przestrzegać pewnych zasad i uważać na potencjalne infekcje, to ich życie nie różni się wiele od życia przeciętnego zdrowego człowieka – mówi prof. Krzysztof Zieniewicz, kierownik Katedry i Kliniki Chirurgii Ogólnej Transplantacyjnej i Wątroby Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.
- Pomysł by wprowadzić laminotomię to powszechnego użycia narodził się dość przypadkowo w ubiegłym roku - tłumaczył dr Tomasz Potaczek podczas konferencji poświęconej SMA w lipcu tego roku/ fot. Monika Rydlewska
Na czym polega laminotomia, tłumaczy dr n. med. Tomasz Potaczek, specjalista ortopedii i traumatologii narządu ruchu z Uniwersyteckiego Szpitala Ortopedyczno-Rehabilitacyjnego w Zakopanem.
