Serwis medyczny poświęcony szeroko rozumianej chirurgii. Zarówno zachowawczej, jak i zabiegowej. A także źródło wiedzy o możliwych powikłaniach zabiegów operacyjnych i sposobach radzenia sobie z nimi.
- Otaczamy naszych dawców żywych szczególną troską, a oprócz tego, żeby im nie zaszkodzić, staramy się też, żeby mieli satysfakcję z tego pobrania. A żeby tak było, trzeba zrobić wszystko, aby przeszczepienie było udane mówi dr Dorota Lewandowska/ fot. Freepik
Nie zawsze przeszczepiane narządy pochodzą od dawcy zmarłego. Od żyjącego można pobrać nerkę czy fragment wątroby. W niektórych krajach także płuco lub fragment jelita, ale na razie to bardzo rzadkie. O tym, jak w Polsce wygląda opieka nad żywymi dawcami i kto może nimi zostać, opowiada transplantolog i nefrolog dr n. med. Dorota Lewandowska, kierownik Krajowej Listy Osób Oczekujących na Przeszczepienie.
Zrosty powstać mogą wskutek każdej operacji w jamie brzusznej. A zatem także po usunięciu wyrostka robaczkowego, zabiegach na jelicie grubym itp./fot. Freepik
Zrosty to jedno z najpowszechniejszych powikłań po operacjach w obrębie brzucha i miednicy mniejszej – doświadcza ich prawie połowa operowanych pacjentów. Szacuje się, że ponad 1/3 pacjentów po rozległej operacji otwartej w ciągu 10 lat od zabiegu ponownie trafia do szpitala z powodu komplikacji związanych ze zrostami.
- Współczesna kardiochirurgia to nie teatr jednego aktora. Musi być oczywiście lider zespołu, ale tego typu operacje wymagają zaangażowania bardzo dużej grupy ludzi, dobrze wyszkolonych - tłumaczy prof. Tomasz Mroczek/ fot. Freepik
Na operacyjny stół trafił pacjent mały, bo półtoraroczny. W samej operacji uczestniczyło 20 osób, ale w całym przedsięwzięciu – aż 80. Zabieg zajął osiem godzin – tyle czasu trzeba było na całkowitą przebudowę serca małego pacjenta. O tym wyczynie i innych operacjach opowiada prof. Tomasz Mroczek, kierownik Kliniki Kardiochirurgii Dziecięcej USDK, nauczyciel akademicki UJ CM, konsultant krajowy w dziedzinie intensywnej terapii, który operuje nie tylko w Polsce, ale i w… Tanzanii.
Operacje przy użyciu robotów umożliwiają pokonywanie pewnych ograniczeń. Robotyka pozwala na większą precyzję. A to przekłada się na efektywność leczenia/ fot. Freepik
Na razie to wizja, która może bardziej wiąże się z kinem niż realnym życiem, ale… Obecnie blisko 50 szpitali w Polsce wykorzystuje już roboty chirurgiczne, głównie w urologii, ale dziedzin przybywa. Do ich obsługi nadal niezbędny jest chirurg i to doświadczony. To on kontroluje siłę nacisku narzędzia. Jeśli roboty będą w stanie przejąć m.in. tę funkcję, być może scenariusz filmowy się ziści. Kiedy i jakie po drodze czekają wyzwania? – o tym dyskutowali eksperci w czasie XIII Letniej Akademii Onkologicznej dla dziennikarzy.
Wytworzenie się blizny oraz ostateczne jej ukształtowanie może zająć nawet kilka miesięcy/ fot. Pixabay
Blizna bywa dla pacjenta problemem nie tylko kosmetycznym. Oprócz tego, że może powodować dyskomfort fizyczny związany z przykurczami, uczuciem ciągnięcia, bólem czy świądem, bywa też powodem stresu, niskiej samooceny, a nawet depresji.
w populacji osób starszych w okresie pooperacyjnym występują zaburzenia rytmu serca, zapalenie płuc, powikłania zatorowo-zakrzepowe a także mało znany medycznym laikom zespół majaczeniowy/ fot. Freepik
Nawet 20 proc. starszych pacjentów po operacji doświadcza zaburzeń poznawczych, często przebiegających gwałtownie: stanu dużego pobudzenia, nierozpoznawania bliskich itp. Zabiegi chirurgiczne ze znieczuleniem w każdym wieku oznaczają ryzyko powikłań, ale im jesteśmy starsi, tym jest wyższe. Dobra wiadomość: można je obniżać.
U chorego, u którego został stwierdzony zgon, zgodnie z kryteriami neurologicznymi, ustaje obowiązek terapeutyczny. Śmierć sprawia, że człowiek przestaje oddychać, praca serca i płuc podtrzymywana jest przy użyciu respiratora do czasu ustalenia stanowiska osoby zmarłej wobec donacji, a w przypadku braku sprzeciwu, do czasu pobrania narządów/ fot. Freepik
Zanim dojdzie do przeszczepienia organów, odbywa się wiele rozmaitych procedur, które trwają wiele godzin. Zaangażowanych w nie jest wiele osób. O tym, jak to przebiega, opowiada Edyta Karpeta, z zawodu pielęgniarka instrumentariuszka ze Szpitala Klinicznego Dzieciątka Jezus w Warszawie, koordynatorka transplantacji. Zaznacza, że nie jest tak łatwo zostać dawcą organów.
- Wolałam leżeć i nic nie robić. Teraz mam większe zapotrzebowanie na energiczne zabawy. Pójdę do szkoły. Będę mogła być normalnym dzieckiem. Wcześniej nie chodziłam do szkoły. Bolała mnie głowa – podkreśliła Lena/ fot. Michal Teperek, materiały prasowe WUM
Lekarze Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego (UCK WUM) przeszczepili po raz pierwszy w swojej placówce serce u dziecka. Lena czekała na nie cztery lata. – Mnie się uda, ja poczekam – mówiła, oczekując na operację.
- Komputerowo budujemy narząd, który rozmiarem i wyglądem przypomina iPhone’a. Faktycznie ma 1 cm grubości, 10 cm długości i mniej więcej 5 cm szerokości, czyli zbliżony jest do naszej biologicznej trzustki. I też ją przypomina, tylko z małym wyjątkiem. Nie produkuje soków trawiennych, a jedynie hormony – tłumaczy prof. Wszoła
Bioniczna trzustka czeka na rozpoczęcie badań klinicznych. To nadzieja dla wielu chorych z przewlekłym zapaleniem trzustki i poważnymi powikłaniami wynikającymi z cukrzycy typu 1, którzy teraz uzależnieni są od dostarczania insuliny z zewnątrz, bo ich trzustka przestała ją produkować. “To byłby prawdziwy przełom” – podkreśla transplantolog dr hab. Michał Wszoła.
Już po 90 minutach siedzenia przepływ krwi w żyle podkolanowej zmniejsza się o 50 proc./ fot. Freepik
Bezczynność ruchowa, czyli zbyt długie siedzenie np. przed komputerem bywa nazywana samobójstwem na raty. Dlaczego? Udowodniono, że brak ruchu po prostu skraca życie. Na różne sposoby.
