O fizjoterapii pacjentów z diagnozą SM w rozmowie z Tomaszem Połeciem, prezesem Polskiego Towarzystwa Stwardnienia Rozsianego rozmawiał dr Maciej Krawczyk, prezes Krajowej Rady Fizjoeterapeutów
Jak powinna wyglądać fizjoterapia pacjentów z diagnozą SM, często młodych ludzi? Dlaczego powinno się ją wprowadzać w czyn tak szybko, jak to tylko możliwe, zanim jeszcze choroba da o sobie znać wywołując pierwsze objawy? W rozmowie z PTSR TV mówi o tym prezes Krajowej Rady Fizjoterapeutów dr Maciej Krawczyk.
Powinniśmy bezwzględnie zwracać uwagę na występujące objawy, szczególnie te, które długo trwają i związane są z przewlekłym zmęczeniem. Często występujące objawy nie są kojarzone z przebytą chorobą COVID-19 i tłumaczone stylem życia, pracą, przeziębieniem/ fot. Freepik
Oddech, choć jest odruchem bezwarunkowym, powinno się kontrolować. Oddychamy za szybko, za płytko i często przez usta. Covid i jego powikłania dodatkowo wpłynęły na zaburzenia układu oddechowego. Jeśli po przebytej chorobie coś nas niepokoi i niekoniecznie wydaje nam się, że ma związek z chorobą np. odczuwanie ciągłego zmęczenia to warto udać się do lekarza, by pogłębić diagnostykę i ewentualnie rozpocząć rehabilitację – podkreślił prof. Jan Szczegielniak, konsultant krajowy w dziedzinie fizjoterapii, członek Interdyscyplinarnej Rady Ekspertów Krajowej Rady Fizjoterapeutów.
Resekcja miąższu płuca niesie ze sobą konieczność właściwego przygotowania się do zabiegu, jak również wdrożenia fizjoterapii po nim. Bez tego trudno o szybki powrót do sprawności/ fot. Pixabay
„Płuca goją się w ruchu, nie na leżąco” – ta opinia znajduje potwierdzenie w postępowaniu fizjoterapeutycznym u pacjentów, którzy przeszli zabieg resekcji miąższu płuca.
Ćwiczenia fizyczne można stosować w każdym rodzaju nowotworu, etapie choroby i metodzie jej leczenia. Istotna różnica dotyczy tylko intensywności i zakresu tych ćwiczeń/ fot. Freepik
Nie jest prawdą, że chory na raka nie może korzystać z fizjoterapii czy uprawiać aktywności fizycznej. Są oczywiście pewne ograniczenia wynikające z choroby. Jednak co do zasady, dostosowany do stanu chorego ruch pomaga mu, a nie szkodzi.
Aktywność fizyczna osób chorujących na SM powinna być "uszyta na miarę" ich potrzeb/ fot. Pixabay
Ćwiczenia fizyczne są chorym na SM (stwardnienie rozsiane) bardzo potrzebne. Wszak – jak mówi obiegowa opinia – ruch to zdrowie. Aktywność fizyczna w przypadku osób żyjących z diagnozą „stwardnienie rozsiane” powinna być jednak dobrana z pewną ostrożnością i uwzględnieniem stanu chorego, jego preferencji i specyficznych, wynikających z choroby potrzeb.
POChP ma charakter przewlekły, jest nieuleczalna i postępuje. Jaka jest rola fizjoterapii w zapewnieniu choremu jak największego komfortu? / fot. Freepik
Według szacunków specjalistów, właściwie prowadzona przy przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP) fizjoterapia oddechowa może poprawić wydolność chorego nawet o 20-25%. Czy to dużo? Często oznacza to znaczną poprawę komfortu jego życia.
- Niezależnie jednak od tego, jak objawia się u danej osoby choroba, warto skorzystać z konsultacji u fizjoterapeuty/ fot. Freepik
Każdego roku diagnozę: „stwardnienie rozsiane” słyszy w Polsce ok. 2 tys. osób. W takiej sytuacji – najlepiej zaraz po diagnozie i niezależnie od dolegliwości – warto zadbać nie tylko o jak najszybsze włączenie leczenia, ale również o konsultację z fizjoterapeutą.
Wytworzenie się blizny oraz ostateczne jej ukształtowanie może zająć nawet kilka miesięcy/ fot. Pixabay
Blizna bywa dla pacjenta problemem nie tylko kosmetycznym. Oprócz tego, że może powodować dyskomfort fizyczny związany z przykurczami, uczuciem ciągnięcia, bólem czy świądem, bywa też powodem stresu, niskiej samooceny, a nawet depresji.
Światowe wytyczne dotyczące rozpoznawania a także leczenia chorych na POChP zalecają wdrożenie rehabilitacji we wszystkich stadiach choroby/ fot. Freepik
To MIT! Wielu pacjentów z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP) obawia się, że wysiłek fizyczny pogorszy stan ich zdrowia. Tymczasem jest odwrotnie! Każdy wysiłek fizyczny – oczywiście dostosowany do aktualnego stanu zdrowia i kondycji chorego – łagodzi objawy chorobowe i jest zalecany jako element leczenia.
