SM a ćwiczenia fizyczne
Ćwiczenia fizyczne są chorym na SM (stwardnienie rozsiane) bardzo potrzebne. Wszak – jak mówi obiegowa opinia – ruch to zdrowie. Aktywność fizyczna w przypadku osób żyjących z diagnozą „stwardnienie rozsiane” powinna być jednak dobrana z pewną ostrożnością i uwzględnieniem stanu chorego, jego preferencji i specyficznych, wynikających z choroby potrzeb.
- 3 powody, dla których warto się ruszać
- Rodzaje ćwiczeń
Aktywność fizyczna osób chorujących na SM powinna być „uszyta na miarę” ich potrzeb. Zadaniem ćwiczeń jest bowiem utrzymanie stanu zdrowia i sprawności fizycznej, ale również łagodzenie niektórych objawów SM i związanych z chorobą dolegliwości.
– Należy wybierać taką formę ruchu, która nam najbardziej odpowiada. coś, co lubimy i co uznajemy za pożyteczne. SM u każdego objawia się inaczej, więc każdy chory będzie miał swoje ulubione ćwiczenia oraz te, których woli unikać. Jedni wolą tradycyjne sporty, inni natomiast tai chi czy jogę. Każdy rodzaj ruchu, nawet praca w ogródku, sprzątanie czy odprowadzanie dzieci do szkoły, przynosi korzyści – tłumaczą autorzy poradnika „Podstawowe informacje o stwardnieniu rozsianym” wydanego przez Polskie Towarzystwo Stwardnienia Rozsianego.
Może się jednak zdarzyć, że nie będziemy potrafili określić tych form ruchu, które są dla nas najbardziej optymalne. Wówczas warto poprosić o poradę specjalistę – fizjoterapeutę. Jego wsparcie będzie szczególnie cenne wówczas, gdy chcemy zniwelować jakiś konkretny obaw choroby.
3 powody, dla których warto się ruszać
Badania pokazują, że u osób chorujących na stwardnienie rozsiane aktywność fizyczna:
- Poprawia ogólny stan zdrowia (łagodny przebieg SM).
- Pomaga zachować dłużej mobilność i aktywność (cięższy przebieg choroby).
- Pozwala sobie poradzić z niektórymi objawami SM, takimi jak: zmęczenie, spastyczność, zaburzenia równowagi, niepokój, przygnębienie, zaburzenia pęcherza, zaburzenia przewodu pokarmowego.
Rodzaje ćwiczeń
Codzienna porcja aktywności fizycznej u chorego na stwardnienie rozsiane (SM) powinna być skomponowana z poniższych typów ćwiczeń, dobranych do indywidualnych preferencji chorego.
1. Ćwiczenia wzmacniające – ich podstawowym celem jest wzmocnienie mięśni pacjenta. Często przy ćwiczeniach wzmacniających wykorzystuje się niewielkie ciężary albo taśmy oporowe.
2. Ćwiczenia aerobowe – to te formy aktywności, które przyprawiają nas o szybszy oddech i szybsze bicie serca. Te które aktywizują wiele grup mięśni, a więc na przykład: bieganie czy jazda na rowerze. Jeśli to możliwe powinny być wykonywane przez minimum 20 minut.
3. Ćwiczenia rozciągające – to podstawa codziennej gimnastyki. Pomagają mięśniom zachować elastyczność.
4. Ćwiczenia poszerzające zakres ruchu – na ogół towarzyszyć ćwiczeniom rozciągającym. Polegają na wykonywaniu obszernych ruchów kończynami;
5. Rozciąganie bierne – znajduje zastosowanie u mniej sprawnych chorych. Ćwiczenia polegają na poruszaniu np. ramionami czy nogami pacjenta, naciąganiu mięśni, poruszaniu stawów. Pracę z ciałem chorego wykonuje opiekun lub wykwalifikowany fizjoterapeuta;
6. Ćwiczenie postawy – służą odciążeniu mięśni i kości. Mają pomóc zachować położenie w jednej linii:
- stóp
- kolan
- miednicy
- ramion
- głowy.
Służy temu wzmacnianie mięśni odpowiedzialnych za utrzymywanie prawidłowej postawy i zachowanie równowagi, czyli:
- mięśni pleców
- klatki piersiowej
- brzucha.
Warto pamiętać, że rozpoczęcie aktywności fizycznej po przerwie powinno być stopniowe, aby nazbyt nie forsować organizmu. Zmiany codziennej aktywności zawsze warto skonsultować z lekarzem – ostrożności nigdy dosyć.
