- Łącznie przez kilkanaście lat mówiłam, będąc przez większość czasu na ciągłej wentylacji mechanicznej. To było dla mnie kluczowe, aby w szkole podstawowej, średniej i na początku studiów bez przeszkód się komunikować - opowiada Justyna Kędzia
Rurka tracheostomijna uniemożliwia swobodny dopływ powietrza do strun głosowych, dlatego jedna z największych obaw osób, u których wystąpiła konieczność zastosowania inwazyjnej metody leczenia respiratorem, dotyczy możliwości głośnego, wyraźnego mówienia. Istnieje kilka rozwiązań tego problemu. Oddychając 24 lata ze wsparciem respiratora, wypróbowałam większość z nich. Postanowiłam podzielić się swoimi spostrzeżeniami i odczuciami.
Mówienie staje się możliwe, gdy chory używa rurki pozwalającej na dopływ powietrza do strun głosowych/fot. suvitas.com
Mówienie jest jedną z najważniejszych umiejętności człowieka. Pozwala komunikować potrzeby, zapewnia poczucie bezpieczeństwa i porozumienie z otoczeniem. Po zabiegu tracheostomii zdolność mówienia staje się ograniczona. Czy chory, który oddycha za pomocą rurki tracheostomijnej, trwale traci zdolność mówienia?
Zazwyczaj wymienia się w pozycji leżącej, pacjent ma głowę lekko odchyloną do tyłu/ fot. Pixabay
Opiekowanie się w domu osobą przewlekle leczoną respiratorem z tracheostomią to proces złożony, na który składa się: wymiana rurki tracheostomijnej oraz tasiemki mocującej, a także zmiana opatrunku i dbanie o miejsce wokół tracheostomii. Dlaczego jest to ważne? Jak to się robi i czy to boli? To najczęstsze pytania, które zadają sobie pacjenci i opiekunowie.
Rurki tracheostomijne najczęściej wykonuje się z tworzywa sztucznego/ fot. Acme
Intubację, tracheotomię i tracheostomię łączy fakt, że wiążą się z wprowadzeniem rurki do tchawicy, aby udrożnić drogi oddechowe i umożliwić pacjentowi oddychanie. Z tego powodu zdarza się, że się je ze sobą myli lub też ich nazw używa się zamiennie. Nie do końca jednak oznaczają to samo.
- Należy unikać podejmowania niezaplanowanej intubacji i wentylacji inwazyjnej - zaznaczał dr Zbigniew Szkulmowski, kierownik Ośrodka Wentylacji Domowej w Bydgoszczy w swoim niedawnym wystąpieniu podczas konferencji poświęconej problemom pulmonologicznym pacjentów cierpiących na choroby nerwowo-mięśniowe/ fot. Monika Rydlewska
Tracheostomia i włączenie chorego do leczenia domowym respiratorem może przebiegać według dwóch scenariuszy. Albo ma charakter planowy, wynika z progresji choroby i jest uzgodnione z chorym, albo dzieje się w sposób nieplanowany. Która z tych dróg jest lepsza z perspektywy chorego, opowiada dr Zbigniew Szkulmowski z Ośrodka Wentylacji Domowej w Bydgoszczy.
Współczesna technologia stwarza wiele możliwości komunikacji osobie po tracheostomii/ fot. Freepik
Potraficie sobie wyobrazić sytuację, gdy mimo chęci nie możecie się porozumieć z bliskimi? Nie możecie im opowiedzieć o tym co myślicie, czego potrzebujecie czy o lęku, który odczuwacie w związku z chorobą?
W domu chorego używającego respiratora pielęgniarka staje się częstym gościem/ fot. Freepik
Chory, który wraz z respiratorem wraca ze szpitala, staje się pacjentem specjalnego podmiotu leczniczego. Opieka obejmuje między innymi wizyty pielęgniarki. Na czym będzie polegać jej praca?
Mojej mamie od miesiąca bardzo bardzo brzydko “pachnie ” z rurki, mimo że jest czyszczona kilka razy dziennie (tydzień temu została wymieniona). Mama jest po radioterapii raka krtani. Byliśmy na badaniu kamerą. Nic nie widać. Jest za to opuchlizna i ten nieprzyjemny zapach. Co to może być?
