Przewlekła niewydolność oddechowa - leczenie
W zależności od konkretnego schorzenia, które leży u podłoża przewlekłej niewydolności oddechowej, chorzy korzystają z terapii tlenem lub wspomagania oddechowego za pomocą respiratora.
Leczenie tlenem
Przy przewlekłej niewydolności oddechowej pojawiającej się w takich schorzeniach jak na przykład przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) rokowania zdecydowanie poprawia terapia tlenem. W uproszczeniu, polega ona na umożliwieniu choremu oddychania tlenem w warunkach domowych z aparatu zagęszczającego tlen z powietrza atmosferycznego lub zbiornika z ciekłym 100-procentowym tlenem. Do tej formy leczenia przewlekłej niewydolności oddechowej kwalifikuje się chorych z przewlekłymi, nienowotworowymi chorobami płuc w okresie przewlekłej niewydolności oddychania. Tlenoterapię jako leczenie paliatywne w nowotworach płuc stosuje się także w ramach systemu opieki hospicyjnej.
Najczęściej w domach chorych można spotkać koncentratory tlenu. Są to urządzenia zasilane prądem, których działanie polega na oddzielaniu tlenu od azotu w powietrzu atmosferycznym.
Zalety tlenoterapii:
- Poprawa rokowania – na przykład w przypadku chorych na POChP udowodniono jej wpływ na przedłużenie życia;
- Stabilizacja nadciśnienia płucnego – tlenoterapia zmniejsza lub stabilizuje ciśnienie w tętnicy płucnej;
- Zmniejszenie poliglobulii;
- Zwiększenie tolerancji wysiłku – tlen zmniejsza częstość oddechów, co wydłuża wydech i powoduje zmniejszenie rozdęcia płuc. Jednocześnie, zwiększenie podaży tlenu, zmniejsza potrzeby wentylacyjne płuc;
- Poprawa jakości snu – podczas snu zmniejsza się wentylacja minutowa płuc i dochodzi do hipowentylacji pęcherzykowej. U niektórych chorych podczas snu dochodzi więc do częstych, nieświadomych wybudzeń oraz zaburzeń faz snu (skrócenie snu głębokiego). Domowa tlenoterapia zmniejsza nasilenie tych zjawisk i poprawia jakość snu;
- Poprawa funkcji poznawczych – u chorych z niewydolnością oddychania stwierdza się zaburzenia intelektualne, tlenoterapia poprawia te funkcje;
- Poprawa jakości życia – duszność i ograniczenie tolerancji wysiłku zmuszają do ograniczenia aktywności, pogarszają jakość snu oraz upośledzają funkcje intelektualne. Wpływają tym samym na pogorszenie jakości życia u chorych z niewydolnością oddychania.
Terapia respiratorem
Część chorych korzysta ze wspomagania oddechu respiratorem. W zależności od długości zalecanych sesji, przez część dnia oddychają przez specjalną maskę. Aparaty mogą dostarczać pacjentowi wymaganą objętość oddechową lub ciśnienie wdechowe za pomocą maski nosowej, maski twarzowej obejmującej usta i nos lub specjalnego ustnika.
Co ważne, z tej formy leczenia chory może z powodzeniem korzystać w domu. Wentylacja domowa jest wskazana między innymi przy przewlekłej niewydolności oddychania w przebiegu POChP, astmy, chorób śródmiąższowych płuc, schorzeń nerwowo-mięśniowych, deformacji klatki piersiowej. respirator jest też przydatny w leczeniu ostrego obrzęku płuc, przewlekłej niewydolności serca oraz zaburzeń oddychania w czasie snu.
Korzyści z używania respiratora w POChP:
- zmniejsza liczbę pacjentów wymagających intubacji;
- zmniejsza liczbę powikłań wynikających z leczenia inwazyjną wentylacją mechaniczną (np. zapalenie płuc);
- Korzyści z używania respiratora przewlekłej niewydolności oddechowej w schorzeniach nerwowo-mięśniowymi;
- lub prowadzących do restrykcji klatki piersiowej;
- poprawia rokowanie;
- złagodzenie hipoksemii;
- zmniejszenie retencji dwutlenku węgla w ciągu dnia;
- poprawa siły mięśni oddechowych;
Źródło:
- Przewlekła niewydolność oddechowa, oprac. przez Komisja Chorób Układu Oddechowego Komitetu Patofizjologii Klinicznej Polskiej Akademii Nauk.
Czytaj również:
Przewlekła niewydolność oddechowa (PNO) – charakterystyka
Przewlekła niewydolność oddechowa (PNO) – objawy i diagnostyka
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.
