Przewlekła niewydolność oddechowa – leczenie

W zależności od konkretnego schorzenia, które leży u podłoża przewlekłej niewydolności oddechowej, chorzy korzystają z terapii tlenem lub wspomagania oddechowego za pomocą respiratora.

Leczenie tlenem

Przy przewlekłej niewydolności oddechowej pojawiającej się w takich schorzeniach jak na przykład przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) rokowania zdecydowanie poprawia terapia tlenem. W uproszczeniu, polega ona na umożliwieniu choremu oddychania tlenem w warunkach domowych z aparatu zagęszczającego tlen z powietrza atmosferycznego lub zbiornika z ciekłym 100-procentowym tlenem. Do tej formy leczenia przewlekłej niewydolności oddechowej kwalifikuje się chorych z przewlekłymi, nienowotworowymi chorobami płuc w okresie przewlekłej niewydolności oddychania. Tlenoterapię jako leczenie paliatywne w nowotworach płuc stosuje się także w ramach systemu opieki hospicyjnej.

Najczęściej w domach chorych można spotkać koncentratory tlenu. Są to urządzenia zasilane prądem, których działanie polega na oddzielaniu tlenu od azotu w powietrzu atmosferycznym.

Zalety tlenoterapii:

• Poprawa rokowania – na przykład w przypadku chorych na POChP udowodniono jej wpływ na przedłużenie życia;
• Stabilizacja nadciśnienia płucnego – tlenoterapia zmniejsza lub stabilizuje ciśnienie w tętnicy płucnej;
• Zmniejszenie poliglobulii;
• Zwiększenie tolerancji wysiłku – tlen zmniejsza częstość oddechów, co wydłuża wydech i powoduje zmniejszenie rozdęcia płuc. Jednocześnie, zwiększenie podaży tlenu, zmniejsza potrzeby wentylacyjne płuc;
• Poprawa jakości snu – podczas snu zmniejsza się wentylacja minutowa płuc i dochodzi do hipowentylacji pęcherzykowej. U niektórych chorych podczas snu dochodzi więc do częstych, nieświadomych wybudzeń oraz zaburzeń faz snu (skrócenie snu głębokiego). Domowa tlenoterapia zmniejsza nasilenie tych zjawisk i poprawia jakość snu;
• Poprawa funkcji poznawczych – u chorych z niewydolnością oddychania stwierdza się zaburzenia intelektualne, tlenoterapia poprawia te funkcje;
• Poprawa jakości życia – duszność i ograniczenie tolerancji wysiłku zmuszają do ograniczenia aktywności, pogarszają jakość snu oraz upośledzają funkcje intelektualne.  Wpływają tym samym na pogorszenie jakości życia u chorych z niewydolnością oddychania.

Terapia respiratorem

Część chorych korzysta ze wspomagania oddechu respiratorem. W zależności od długości zalecanych sesji, przez część dnia oddychają przez specjalną maskę. Aparaty mogą dostarczać pacjentowi wymaganą objętość oddechową lub ciśnienie wdechowe za pomocą maski nosowej, maski twarzowej obejmującej usta i nos lub specjalnego ustnika.

Co ważne, z tej formy leczenia chory może z powodzeniem korzystać w domu. Wentylacja domowa jest wskazana między innymi przy przewlekłej niewydolności oddychania w przebiegu POChP, astmy, chorób śródmiąższowych płuc, schorzeń nerwowo-mięśniowych, deformacji klatki piersiowej. respirator jest też przydatny w leczeniu ostrego obrzęku płuc, przewlekłej niewydolności serca oraz zaburzeń oddychania w czasie snu.

Korzyści z używania respiratora w POChP:

• zmniejsza liczbę pacjentów wymagających intubacji;
• zmniejsza liczbę powikłań wynikających z leczenia inwazyjną wentylacją mechaniczną (np. zapalenie płuc);
• Korzyści z używania respiratora przewlekłej niewydolności oddechowej w schorzeniach nerwowo-mięśniowymi;
• lub prowadzących do restrykcji klatki piersiowej;
• poprawia rokowanie;
• złagodzenie hipoksemii;
• zmniejszenie retencji dwutlenku węgla w ciągu dnia;
• poprawa siły mięśni oddechowych;

Źródło:

1. Przewlekła niewydolność oddechowa, oprac. przez Komisja Chorób Układu Oddechowego Komitetu Patofizjologii Klinicznej Polskiej Akademii Nauk.

 

Czytaj również:

Przewlekła niewydolność oddechowa (PNO) – charakterystyka
Przewlekła niewydolność oddechowa (PNO) – objawy i diagnostyka

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.