Partnerzy portalu:
Wtorek: 5 listopada 2024

Wspomaganie lub zastępowanie oddechu za pomocą respiratora poza szpitalem można stosować w domach chorych i zakładach opiekuńczych.fot. Freepik

Monika Rydlewska

Respirator w domu i zakładzie opiekuńczym. Wytyczne NFZ

Chorzy żyjący z przewlekłą niewydolnością oddechową z respiratorów mogą korzystać w warunkach domowych – jeśli nie wymagają hospitalizacji w oddziałach intensywnej terapii. Jakie wytyczne Narodowego Funduszu Zdrowia obowiązują dla wentylacji domowej?


Wspomaganie lub zastępowanie oddechu za pomocą respiratora poza szpitalem można stosować:

  • u chorych przebywających z zakładach opiekuńczych – którzy nie wymagają hospitalizacji w oddziałach intensywnej terapii, ale potrzebują ciągłej terapii oddechowej. W zakładzie opiekuńczym chorzy korzystają z całodobowego, mechanicznego lub ciśnieniowego wspomagania oddechu.
  • u chorych przebywających w domach; W tym wypadku kluczowe jest, by choremu, który ma z korzystać z respiratora zapewnić odpowiednie warunki. Ponadto rodzina/opiekunowie prawni muszą dysponować odpowiednią wiedzą i umiejętnościami. Dotyczą one opieki i pielęgnacji oraz obsługi aparatury medycznej i udzielania pierwszej pomocy.

Przez rurkę lub przez maskę

Terapia w warunkach domowych może być prowadzona – w zależności od potrzeb oddechowych chorego:

  • przez rurkę tracheostomijną (to tak zwana wentylacja inwazyjna)
  • albo przez ustniki, maski i kaski (tak zwana wentylacja nieinwazyjna).

Fachowe wsparcie w chorobie

Chorego przebywającego w domu na co dzień doglądają bliscy. Pozostaje również pod opieką tak zwanego zespołu długoterminowej opieki domowej.
Składają się na niego:

  • lekarz
  • pielęgniarka
  • fizjoterapeuta

Minimalna ilość wizyt

Maksymalna częstotliwość i liczba wizyt domowych ustalana jest indywidualnie przez lekarza – tłumaczy NFZ. Zgodnie z wytycznymi funduszu opieka nad pacjentem oddychającym przez rurkę tracheostomijną obejmuje w tygodniu nie mniej niż:

  • 1 poradę lekarską
  • 2 wizyty pielęgniarskie
  • 2 wizyty fizjoterapeuty w tygodniu.

Opieka nad pacjentem wymagającym wentylacji przez maskę zależy od jego wieku i długości sesji, podczas których chory jest wspomagany przez respirator.

  • powyżej 16 godzin na dobę oraz w przypadku dzieci i młodzieży do ukończenia 18 roku życia – bez względu na czas trwania wentylacji, to nie mniej niż: jedna porada lekarska, dwie wizyty pielęgniarskie i dwie wizyty fizjoterapeuty w tygodniu
  • od 8 – 16 godzin na dobę, porada lekarska powinna się odbyć nie mniej niż raz na dwa tygodnie, wizyta pielęgniarska – nie mniej niż raz w tygodniu, wizyta osoby prowadzącej fizjoterapię – nie mniej niż dwa razy w tygodniu
  • poniżej 8 godzin na dobę, porada lekarska i wizyta pielęgniarska powinny się odbyć nie mniej niż jeden raz na kwartał.

– W sytuacjach wymagających nagłej konsultacji, lekarz i pielęgniarka dostępni są pod telefonem. Chory pozostaje pod obserwacją, ma zapewnione badania diagnostyczne konieczne do właściwej realizacji terapii w domu – tłumaczy NFZ.
W wytycznych Narodowego Funduszu Zdrowia sprecyzowano również inne obowiązki zespołu wentylacji domowej, pod którego opieką pozostaje chory. Między innymi wykonywanie badań diagnostycznych, umożliwiających właściwą terapię oddechową w warunkach domowych, a w szczególności:

  • badań obrazowych (w tym RTG i USG – w pełnym zakresie)
  • badań równowagi kwasowo-zasadowej krwi i gazów oddechowych w arterializowanej krwi kapilarnej.

Kto może zakwalifikować chorego do wentylacji

Świadczenia są udzielane na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Dołącza się do niego: kartę informacyjną leczenia szpitalnego, wyniki badań pacjenta oraz kwalifikację do objęcia opieką w warunkach domowych.

Kto kwalifikuje pacjentów do wentylacji domowej?

  • w przypadku pacjentów z przewlekłą niewydolnością oddechową po tracheostomii – lekarz specjalista anestezjologii i intensywnej terapii zatrudniony w szpitalu, w którym zakończono leczenie;
  • w przypadku pacjentów z przewlekłą niewydolnością oddechową, wymagających stosowania wspomagania oddechu (maski, ustniki, kaski) – lekarz specjalista anestezjologii i intensywnej terapii lub lekarz specjalista chorób płuc zatrudniony w szpitalu, w którym zakończono leczenie.
Źródła:
  1. http://www.nfz-szczecin.pl/geab2_pielegnacja_i_opieka.htm

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe.

Zapisz się do newslettera

Jeśli jesteś zainteresowany otrzymywaniem informacji o nowych publikacjach - zapisz się do naszego newslettera.

Najważniejsze
informacje i porady
w podcastowej pigułce!