Przewlekła niewydolność oddechowa (PNO)

Narastające powoli nieprawidłowe działanie jednego lub kilku elementów układu oddechowego, istotnie zaburzające proces wymiany gazowej – tak najprościej wyjaśnić można istotę przewlekłej niewydolności oddechowej.

Generalnie niewydolność oddychania to stan, gdy u chorego dochodzi do zaburzenia podstawowej funkcji układu oddechowego – czyli wymiany gazowej dwutlenku węgla i tlenu. Dzieje się tak z powodu niepoprawnego działania jednego lub kilku elementów układu oddechowego. W konsekwencji dochodzi do podwyższenia we krwi tętniczej poziomu dwutlenku węgla i obniżenia poziomu tlenu. Niewydolność oddychania może mieć charakter ostry (na ogół zagrażający życiu i wymagający natychmiastowej interwencji medycznej) lub przewlekły.

Objawy narastają powoli

W tym drugim przypadku zaburzenia w wymianie gazowej o podobnym nasileniu pojawiają się powoli.

Mogą rozwijać się powoli, stopniowo i mogą być dobrze tolerowane przez pacjenta przez wiele tygodni, miesięcy czy nawet lat. Stan przewlekłej niewydolności oddychania jest również niebezpieczny dla życia, ale nie cechują go objawy nagłe, typowe dla postaci ostrej – czytamy w dokumencie „Przewlekła niewydolność oddechowa”, opracowanym przez Komisję Chorób Układu Oddechowego Komitetu Patofizjologii Klinicznej Polskiej Akademii Nauk.

Co istotne, określenia te nie odnoszą się do konkretnych chorób, a dynamiki zmian gazometrycznych.

Przewlekła niewydolność oddechowa może towarzyszyć wielu chorobom

Najczęściej przyczynia się do niej przewlekłe zwężenie oskrzeli i oskrzelików. Cechuje ono takie schorzenia jak przewlekła obturacyjna choroba płuc, mukowiscydoza czy (rzadziej) astma oskrzelowa.

– Prawdopodobnie najczęstszą przyczyną przewlekłej niewydolności oddychania jest POChP. Obarczeni nią chorzy mogą pracować i prowadzić względnie normalny tryb życia przez wiele lat – czytamy w cytowanym powyżej dokumencie.

Inną grupą przyczyn przewlekłej niewydolności oddechowej są stany zapalne w obrębie płuc prowadzące do ich stopniowej degeneracji. Należą do nich pozapalne zwłóknienie i marskość płuc, pylice czy samoistne włóknienie płuc, które upośledza ich czynność. W zaawansowanym stadium prowadzi do niewydolności oddechowej.

Innym powodem przewlekłej niewydolności oddechowej mogą być również deformacje klatki piersiowej – np. u chorych na zaawansowaną kyfoskoliozę. Może się ona pojawić u chorych, u których płuca jako takie działają bez zarzutu, ale problem występuje w mięśniach lub nerwach, a także w przebiegu niektórych chorób serca: przewlekłej niewydolności serca, przewlekłej zatorowości płucnej i siniczych wad serca oraz dużych naczyń, a także chorób układu nerwowego oraz chorób nowotworowych płuc (rak płuca, przerzuty do płuc).

Przewlekła niewydolność oddechowa może pojawić się również u pacjentów cierpiących na choroby nerwowo-mięśniowe.

Podsumowując, przewlekła niewydolność oddechowa stanowi więc powikłanie innych chorób. Jej leczenie polega de facto na leczeniu choroby podstawowej, czyli tej, w wyniku której doszło do niewydolności oddechowej.

Statystycznie, najczęściej do rozwoju przewlekłej niewydolności oddechowej przyczyniają się: palenie tytoniu, a także wdychanie także innych szkodliwych dymów, gazów czy pyłów oraz ciężkie, nawracające zapalenia płuc.

 

Źródło:

1. Przewlekła niewydolność oddechowa, oprac. przez Komisja Chorób Układu Oddechowego Komitetu Patofizjologii Klinicznej Polskiej Akademii Nauk.

Czytaj również:

Przewlekła niewydolność oddechowa (PNO) – objawy i diagnostyka
Przewlekła niewydolność oddechowa (PNO) – leczenie

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.