Duszność, kaszel, zmęczenie mimo niewielkiego wysiłku – to najczęstsze dolegliwości, na które skarżą się osoby cierpiące na przewlekłą niewydolność oddechową. Jakie są jej objawy i na czym polega diagnostyka?

  • Objawy przewlekłej niewydolności oddechowej
  • Diagnostyka przewlekłej niewydolności oddechowej

Przewlekła niewydolność oddechowa charakteryzuje się niedoborem tlenu i nadmiarem dwutlenku węgla w organizmie. Nieleczona może doprowadzić nawet do śmierci chorego. Co istotne, jej objawy narastają stopniowo, a skutki nie są w pełni odwracalne.

Objawy

Początkowe objawy przewlekłej niewydolności oddechowej, choć dostrzegane przez chorych i obniżające komfort ich życia, nie bywają łączone z kłopotami z oddychaniem. Chory na przykład zaczyna odczuwać duszność przy wysiłku fizycznym. Z czasem kłopoty pojawiają się przy coraz mniejszym wysiłku. W końcu objaw ten towarzyszyć zaczyna mu nawet wówczas, gdy nie da się go wytłumaczyć wysiłkiem.

Najczęstsze objawy przewlekłej niewydolności oddechowej:

  • poranne bóle głowy;
  • uczucie senności i nadmiernego zmęczenia; okresowe podsypianie;
  • duszność wysiłkowa lub spoczynkowa;
  • ograniczenie świadomości;
  • sinica;
  • uruchamianie dodatkowych mięśni oddechowych;

Diagnostyka

Przy przewlekłej niewydolności oddechowej diagnostyka zmierza przede wszystkim do zdefiniowania choroby, która ją powoduje.

Wśród standardowych badań, które wykonywane są przy podejrzeniu przewlekłej niewydolności oddechowej oraz już na etapie monitorowania postępów leczenia i stanu pacjenta pomocne są między innymi:

Badanie gazometryczne – polegające na pobraniu próbki krwi, co pozwala na określenie w niej zawartości tlenu i dwutlenku węgla. Krew pobiera się najczęściej z tętnicy na udzie, nadgarstku lub ramieniu. Służy do tego specjalna strzykawka, bowiem krew pobrana do gazometrii nie może mieć kontaktu w powietrzem;

Pulsoksymetria – pozwala na oznaczenie zawartości tlenu we krwi bez naruszania ciągłości tkanek. Badanie pulsoksymetrem nie pozwala jednak na pomiar poziomu dwutlenku węgla we krwi, toteż służy ono raczej monitorowaniu skuteczności leczenia;

Spirometria – to najczęstsze badanie czynnościowe płuc, wykorzystywane przy diagnozowaniu i kontrolowaniu postępów leczenia chorób obturacyjnych, m.in. przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP). W uproszczeniu, polega na nabieraniu i wydmuchiwaniu powietrza w określony sposób. Badanie służy zmierzeniu objętości i pojemności płuc oraz określa przepływy powietrza znajdującego się w płucach i oskrzelach w różnych fazach cyklu oddechowego.

 

Czytaj również:

Przewlekła niewydolność oddechowa (PNO) – charakterystyka
Przewlekła niewydolność oddechowa (PNO) – leczenie

Jeśli jesteś zainteresowany otrzymywaniem informacji o nowych publikacjach - zapisz się do naszego newslettera.