Żywienie pozajelitowe: wskazania, przeciwwskazania, powikłania
Żywienie pozajelitowe: na czym polega, jakie są wskazania do tej formy terapii, jak długo można z niego korzystać, a także jakie są jego najczęstsze powikłania?
- Wskazania do żywienia pozajelitowego?
- Żywienie pozajelitowe w domu pacjenta
- Najczęstsze powikłania żywienia pozajelitowego
Żywienie pozajelitowe w uproszczeniu polega na podawaniu pacjentowi składników odżywczych z ominięciem układu pokarmowego. Węglowodany, tłuszcze, woda, białko, a także pierwiastki śladowe i elektrolity trafiają do organizmu pacjenta drogą dożylną. Włączenie do terapii żywienia pozajelitowego czasami jest dla pacjenta ratunkiem. Niekiedy kończy się wówczas, gdy pacjent wraca do zdrowia. Są jednak osoby, które z żywienia pozajelitowego korzystają dożywotnio.
Żywienia pozajelitowego podaje się do:
- żył obwodowych – poprzez założony wenflon
- żyły głębokiej – poprzez specjalny cewnik instalowany na klatce piersiowej pacjenta tak, aby jego wylot trafiał do przedsionka serca.
Wskazania do żywienia pozajelitowego
Korzystają z niego pacjenci, którzy nie mogą dostarczać odpowiedniej ilości składników odżywczych ani w postaci przyjmowanych doustnie posiłków, ani w drodze żywienia dojelitowego.
Z żywienia pozajelitowego korzystają pacjenci z takimi chorobami jak:
- zespół jelita krótkiego
- zaburzenia wchłaniania jelitowego
- choroba Leśniowskiego-Crohna
- ostre zapalenie trzustki.
Zdarza się również, że pozajelitowo odżywiani są pacjenci:
- w okresie chemioterapii lub radioterapii
- osoby, które uległy rozległym oparzeniom,
- osoby w śpiączce lub stanie wegetatywnym.
- wcześniaki
- osoby niedożywione a także wyniszczone chorobą.
Żywienie pozajelitowe – na jak długo?
O tym , jak długo pacjent będzie odżywiany pozajelitowo decydują okoliczności. W szczególności stan pacjenta i choroba, która go dotknęła. czasami żywienie pozajelitowe ma charakter tymczasowy, np. wówczas, gdy włączono je w trakcie leczenia, dożywiania, po urazie. W niektórych chorobach żywienie pozajelitowe ma charakter stały.
Żywienie pozajelitowe – przeciwwskazania
- stan septyczny
- wstrząs septyczny
- brak dostępu żylnego
- hipertriglicerydemia
- niewydolność ważnych narządów
- niestabilność hemodynamiczna.
Żywienie pozajelitowe – najczęstsze powikłania
Na ogół powikłania żywienia pozajelitowego mają charakter metaboliczny, mogą także wynikać z obecności w ciele pacjenta cewnika. Z powodu tych drugich cierpi nawet co dziesiąty pacjent z dojęciem centralnym. Najczęstsze powikłania to:
- odma opłucnowa
- rozerwanie naczyń
- zaburzenia rytmu serca
- posocznica
- nakłucia tętnicy
- zatkanie cewnika
- zakrzepy żylne
- zatory a także zakażenie cewnika
- infekcje odcewnikowe.
Z kolei wśród powikłań metabolicznych najczęstsze są hiperglikemia, hipoglikemia, hipofosfatemia, hipomagnezemia, zaburzenia elektrolitowe a także krwawienia wynikające z niedoboru witaminy K.
Na czym polega domowe żywienie pozajelitowe?
Źródła:
- Wywiad z prezesem Polspen prof. Stanisławem Kłękiem dla Medexpress
- Informacje z serwisu zywieniemaznaczenie.pl
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.
