Żywienie dojelitowe w OIT – najważniejsze zasady

Niedożywienie pacjenta komplikuje leczenie, wydłuża czas hospitalizacji, wydłuża czas rekonwalescencji, powoduje szereg powikłań.Aby go uniknąć do terapii włącza się tzw. żywienie dojelitowe. Jakie są najważniejsze zasady prowadzenia terapii żywieniowej w oddziałach intensywnej terapii?

Żywienie enteralne podaje się pacjentom m.in. na oddziałach wzmożonego nadzoru, np. oddziałach intensywnej terapii. Żywienie dojelitowe stanowi preferowaną drogę dostarczania składników odżywczych z powodu większej biodostępności węglowodanów i tłuszczów.

Kilka obserwacji, praktycznych porad i najważniejszych faktów na temat żywienia dojelitowedo w OIT zebrał pielęgniarz Maciej Latos, autor podcastu Krew Mózg.

Żywienie dojelitowe – jakkolwiek nie wydaje się szczególnie skomplikowaną procedurą medyczną – z perspektywy personelu pielęgniarskiego wymaga obserwowania pacjenta. Może się bowiem np. zdarzyć, że ilość diety przemysłowej dopasowana teoretycznie do potrzeb pacjenta, niekoniecznie będzie odpowiadała jego możliwościom przyjęcia wyliczonej porcji diety. – Papier przyjmie wszystko – pacjent niekoniecznie. Wyliczenia nie zawsze da się przełożyć na praktyczne podejście do pacjenta – wyjaśnia Maciej Latos.

Żywienie dojelitowe zmniejsza śmiertelność w OIT

Prawidłowo prowadzone żywienie dojelitowe w intensywnej terapii zmniejsza śmiertelność, ilość powikłań związanych z sepsą. A także skraca czas przebywania pacjenta pod respiratorem i w ogóle czas przebywania chorego na oddziale intensywnej terapii.
Leczenie żywieniowe powinno się zacząć w ciągu doby od przyjęcia pacjenta na oddział – przy założeniu że stan pacjenta jest ustabilizowany.

Limit metaboliczny

Prowadząc terapię żywieniową należy zdawać sobie sprawę, że pacjent jest w stanie poddać metabolizmowi jedynie część substacji składających się na dietę przemysłową. Ta ilość jest zmienna i różna dla każdego ze składników. Ich maksimum to tzw. limit metaboliczny.
Jego przekroczenie powoduje kumulację składników pokarmowych i w konsekwencji może doprowadzić do immunosupresji.

Insulina w OIT

Pacjenci z oddziałów intensywnej terapii z powodu hiperglikemii otrzymują wlewy krystalicznej insuliny. U chorego żywionego enteralnie narastająca hiperglikemia z wlewem insuliny przekraczającym 4 jednostki na godzinę oznacza, że podaż glukozy przekroczyła limit.
W takim wypadku należy zwolnić lub zatrzymać wlew. Co ważne, poziom glikemii pacjenta powinien mieścić się w przedziale 110-180 mg/dl (różne badania nieznacznie się od siebie różnią w tym zakresie).

Po czym poznać nadpodaż diety?

Świadczy o niej np. ulewanie lub biegunka. Dla pacjenta oddziału intensywnej terapii najbardziej optymalna jest stała podaż diety za pośrednictwem pompy infuzyjnej. Podawanie żywienia do żołądka za pomocą bolusów także jest możliwe, jednak wlew ciągły jest przez pacjenta lepiej tolerowany.

W środowisku medyków ciągle jeszcze zdarza się powielanie poglądu, że przerwy w podawaniu diety imitują fizjologiczną przerwę między posiłkami. Tymczasem organizm w chorobie potrzebuje ciągłej podaży składników odżywczych.

Nie bez znaczenia jest pozycja pacjenta przyjmującego dietę przemysłową przez zgłębnik lub PEG-a. Chory powinien leżeć pod kątem 30-45%. Zmniejsza to ryzyko refluksu.

Diety przemysłowe są sterylne, kompletne, rozdrobnione. Trzeba jednak pamiętać do podawaniu pacjentowi dodatkowej wody. 1 l normokalorycznej diety przemysłowej dostarcza około 1000 kcal i tylko około 800 ml wody. Trzeba ją więc uzupełniać.

Zaleganie treści pokarmowej w żołądku

U pacjentów żywionych dojelitowo zaleganie w żołądku poniżej 500 ml nie stanowi wskazania do zaprzestania podaży diety przemysłowej. Podobnie trzykrotne w ciągu doby wypróżnienie w formie papkowatego stolca mieszczą się w normie.  I nie oznacza to wcale, że dieta „przelewa się ” przez pacjenta . Żywienie dojelitowe nie przebiega fizjologicznie, więc również jego trawienie przebiega inaczej.

Dietę powinno się przerwać, gdy zaleganie w żołądku wynosi powyżej 500 ml. A także, gdy zwiększa się częstotliwość stolca i gdy ma on wodnistą konsystencję, a stan chorego się pogarsza.

Czytaj także: Żywienie dojelitowe – przez żołądek, dwunastnicę lub jelito cienkie

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.