Kserostomia - to trudno brzmiące słowo to nic innego jak suchość odczuwana w jamie ustnej. Choć wydaje się, że to przecież nic wielkiego, może ona znacznie obniżać jakość życia/ fot. Freepik
Leczenie onkologiczne może nieść za sobą szereg działań ubocznych w tym takich jak kserostomia i ból w jamie ustnej, które znacznie ograniczają lub uniemożliwiają spożywanie posiłków. Prezentujemy sposoby walki z tymi dolegliwościami.
Domowe żywienie dojelitowe jest wskazane w przypadku, gdy chory nie może przyjmować pokarmu w sposób naturalny/ fot. Freepik
W przebiegu szeregu chorób zdarza się, że pacjent – z różnych przyczyn – nie jest w stanie odżywiać się naturalnymi sposobami. Bywa i tak, że odżywianie, choć jest możliwe, nie dostarcza organizmowi wystarczającej ilości substancji odżywczych. Wówczas lekarze rozważają zastosowanie żywienia dojelitowego. Jeśli nie ku temu przeciwwskazań, chorzy mogą skorzystać z tej formy terapii w domu.
Inwazyjne żywienie dojelitowe wymaga wykonania przetoki do żołądka, dwunastnicy lub jelita cienkiego/ fot. Freepik
Jeśli chory drogą naturalną nie może dostarczyć wystarczającej ilości koniecznych do prawidłowego funkcjonowania organizmu składników odżywczych – współczesna medycyna oferuje inne rozwiązanie – żywienie dojelitowe. Dostarczanie pokarmu do układu pokarmowego, z punktu widzenia anatomii człowieka, możliwe jest na kilka sposobów.
Zastosowanie w żywieniu dojelitowym zgłębnika niskoprofilowego, przekłada się na komfort pacjenta/fot. Freepik
Po kilku miesiącach żywienia dojelitowego (na ogół mówi się o trzech), PEG-a można zastąpić zdecydowanie bardziej komfortowymi z perspektywy chorego rozwiązaniami – wymiennym zgłębnikiem/cewnikiem balonowym lub zgłębnikiem niskoprofilowym.
Kontrolę położenia zgłębnika powinno się przeprowadzać nie rzadziej niż co 8 godzin/ fot. Freepik
Ważnym aspektem zajmowania się chorym korzystającym z żywienia dojelitowego jest kontrola zgłębnika. Zarówno tego, czy jest prawidłowo zamocowany, jak i jego drożności. Obie czynności – z uwagi na bezpieczeństwo chorego – wymagają regularności.
Codzienna opieka nad chorym odżywiającym się za pośrednictwem zgłębnika jest dość wymagająca/ fot. Freepik
Jednym z ważnych aspektów żywienia dojelitowego jest umiejętność prawidłowego utrzymania dostępu. Z poniższego tekstu dowiecie się, jakich zasad należy bezwzględnie przestrzegać przy pielęgnacji zgłębników nosowo-żołądkowych i nosowo-jelitowych oraz jak zapewnić choremu maksimum komfortu przy korzystaniu z domowego żywienia dojelitowego podawanego tą metodą.
Chorzy, którzy z żywienia dojelitowego będą korzystać długoterminowo, muszą się liczyć z koniecznością założenia gastrostomii, trwałego dostępu do układu pokarmowego. Opisujemy metody wykonania stałego dostępu do żołądka chorego.CZYTAJ ARTYKUŁ
Zanim chory w warunkach domowych skorzysta z terapii żywieniowej, przechodzi procedurę kwalifikacyjną. W uproszczeniu, jej celem jest określenie, czy wymaga tej formy leczenia, uniknięcie jej stosowania w przypadkach, gdy chory powinien być odżywiany inną metodą oraz wówczas, gdy zagrożenia związane z terapią będą większe niż potencjalne korzyści płynące z jej zastosowania.CZYTAJ ARTYKUŁ
Prawidłowo prowadzone żywienie dojelitowe w intensywnej terapii zmniejsza śmiertelność, ilość powikłań związanych z sepsą/ fot. Freepik
Niedożywienie pacjenta komplikuje leczenie, wydłuża czas hospitalizacji, wydłuża czas rekonwalescencji, powoduje szereg powikłań.Aby go uniknąć do terapii włącza się tzw. żywienie dojelitowe. Jakie są najważniejsze zasady prowadzenia terapii żywieniowej w oddziałach intensywnej terapii?
Jest kilka metod podawania preparatów odżywczych do zgłębników/ fot. Freepik
Diety stosowane w żywieniu dojelitowym mają skład dostosowany potrzeb chorego. Jakie są podstawowe zasady podawania diety, których bezwarunkowo należy przestrzegać?
