Zgłębnik niskoprofilowy w żywieniu dojelitowym – zalety

Po kilku miesiącach żywienia dojelitowego (na ogół mówi się o trzech), PEG-a można zastąpić zdecydowanie bardziej komfortowymi z perspektywy chorego rozwiązaniami – wymiennym zgłębnikiem/cewnikiem balonowym lub zgłębnikiem niskoprofilowym. 

To drugie rozwiązanie przekłada się na zdecydowaną poprawę komfortu chorego. Na ogół, przy okazji wymiany wymagana jest ponowna endoskopia. Uzasadnieniem wymiany jest stworzenie możliwości lepszej obsługi przetoki odżywczej (zgłębnik balonowy można wyjąć, umyć, wyjałowić).

Zalety gastrostomii niskoprofilowej

Tę formę żywienia dojelitowego stosuje się w przypadku pacjentów bardziej aktywnych. Daje dobry efekt kosmetyczny i zapewnia choremu komfort. Trudność włączenia tej formy terapii polega jednak na dobraniu odpowiedniego rozmiaru i długości urządzenia. Kończy się ono na poziomie skóry (ma zastawkę zapobiegającą wyciekowi treści z żołądka). Rurkę dopina się do zewnętrznego systemu łączącego na czas podawania mieszaniny, a po karmieniu rozłącza się go. Innymi słowy, na poziomie skóry pozostaje tylko jeden niewielki guziczek. Ten system nie jest zalecany mało ruszającym się chorym – ponieważ nie będą w stanie w pełni skorzystać z jego zalet.

Na czym polega codzienna opieka nad zgłębnikiem gastrostomijnym?

W przypadku wymiennego zgłębnika gastrostomijnego z balonem, należy codziennie sprawdzać jego wypełnienie i szczelność.

Procedura obejmuje następujące etapy:

1. Sprawdzenie, jaka jest zalecana przez producenta objętość wypełnienia balonu;
2. Odciągnięcie płynu strzykawką podłączoną do specjalnego portu;
3. Balon należy wypełnić ponownie (przegotowaną wodą lub roztworem soli fizjologicznej w temperaturze pokojowej);
4. Następnie wyjmuje się strzykawkę z portu;
5. Potem delikatnie pociąga dren przetoki do wyczucia oporu;
6. Procedurę kończy ustalenie położenia cewnika z niewielkim luzem między skórą a płytką zewnętrzną;

Jak dbać o drożność zgłębnika?

Bardzo istotne jest również dbanie o drożność zgłębnika. Zatkania występują stosunkowo często i są trudne do leczenia. By do nich nie dopuścić, konieczne jest okresowe płukanie zgłębnika lub przetoki z użyciem strzykawki o pojemności co najmniej 50 ml. O czym warto pamiętać, najczęstszą przyczyną zatkania pozostaje niestaranne przepłukiwanie lub zupełne zapominanie o tej czynności. Czasami zgłębnik traci drożność również dlatego, że podawana przez niego dieta jest zbyt gęsta lub leki są niedostatecznie przygotowane. Zdarzają się również próby podawania przez zgłębnik zmiksowanych pokarmów naturalnych.

Co bardzo ważne – nawet wzorowo przeprowadzony zabieg nie gwarantuje, że nie wystąpią powikłania. Dlatego bardzo istotne jest, by przy terapii domowym żywieniem dojelitowym ściśle przestrzegać reguł dotyczących zarówno żywienia, jak i opieki nad dostępem. Powikłania, które mogą wystąpić w związku z elementarnymi błędami lub zaniedbaniami, mogą być bowiem trudne do opanowania i wyleczenia.

Źródło:

1. Domowe żywienie dojelitowe pacjentów dorosłych, red. Katarzyna Karwowska, Marek Kunecki, Anna Zmarzły, Wydawnictwo Continuo, Wrocław 2016

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.