Żywienie dojelitowe w warunkach domowych – dlaczego warto?

Dlaczego warto zdecydować się na żywienie dojelitowe w warunkach domowych? Jakie wynikają z niego korzyści dla pacjenta (jeśli lekarz kieruje i są wskazania medyczne, dlaczego nie należy obawiać się żywienia domowego)?

• Ryzyko niedożywienia w chorobie
• Objawy niedożywienia
• Żywienie kliniczne – na czym polega?
• Założenie sztucznego dostępu – na czym polega?

Ryzyko niedożywienia w chorobie

W każdej jednostce chorobowej istnieje realne ryzyko niedożywienia, które może prowadzić do bardzo poważnych problemów zdrowotnych. Ciężka choroba zwiększa metabolizm organizmu. Prowadzi do katabolizmu czyli rozpadu komórek w naszym organizmie. Pojawiają się także zaburzenia metabolizmu glukozy i stan zapalny w organizmie.

Brak wczesnej reakcji na patologiczny metabolizm prowadzi między innymi do utraty masy ciała. Zwłaszcza masy mięśniowej, a także niedoborów elektrolitowych i białkowych. Wśród wskazań do żywienia dojelitowego w warunkach domowych wymieniane są:

• choroby onkologiczne
• choroby neurologiczne
• gastroenterologiczne (związane z układem pokarmowym)
• inne, które zwiększają zapotrzebowanie na składniki odżywcze i/lub uniemożliwiają pacjentowi spożycie odpowiedniej ilości pokarmu a także utrzymanie stanu odżywienia.

Objawy niedożywienia

Objawy niedożywienia można zauważyć w badaniach laboratoryjnych z krwi. Pojawiają się problemy z pracą serca, trudności z oddychaniem, częste infekcje bakteryjne, brak gojenia ran i odleżyn.

Niedożywienie spowodowane jest brakiem możliwości przyjmowania dostatecznej ilości posiłków i płynów i/lub zwiększonym zapotrzebowaniem na nie. Choroba może prowadzić do zaburzeń połykania, częstego krztuszenia się lub całkowitego braku odruchu połykania.

Próba żywienia dietą miksowaną nie przynosi zamierzonego efektu, co prowadzi do dalszego pogorszenia stanu zdrowia pacjenta. Istnieje bezpieczna i skuteczna metoda żywienia klinicznego, która uchroni chorego przed wyniszczeniem.

Żywienie kliniczne – na czym polega?

Żywienie kliniczne polega na podaży specjalistycznej diety przemysłowej przez: sztuczny dostęp jakim jest PEG – przezskórna endoskopowa gastrostomia lub PEJ – przezskórna endoskopowa jejunostomia.

Za wyborem diety przemysłowej zamiast miksowanych zup przemawia szereg argumentów; wartość odżywcza i kaloryczna jest dokładnie znana; wyrównuje niedobory białka, tłuszczów, węglowodanów, witamin, składników mineralnych; sterylność preparatu zapobiega problemom ze strony układu pokarmowego.

Podaż diety przemysłowej przez sztuczny dostęp jest jedyną skuteczną metodą żywienia chorych z zaburzeniami połykania.

Założenie sztucznego dostępu – na czym polega?

Pacjenta, u którego występują wskazania do żywienia enteralnego w warunkach domowych kieruje się do szpitala na zabieg założenia sztucznego dostępu do żywienia: PEG lub PEJ.

Sam zabieg jest mało inwazyjny. Porównywalny do gastroskopii ze znieczuleniem. Pacjent śpi i nie czuje bólu. Założenie „rurki odżywczej” polega na nakłuciu grubą igłą skóry i żołądka, następnie wprowadzeniu rurki (PEGa) do żołądka i wyprowadzeniu na powierzchnię skóry. Po zabiegu, lekarz kwalifikuje pacjenta do poradni żywieniowej w celu rozpoczęcia żywienia dietą przemysłową w warunkach domowych. Opieka nad chorym z PEG/PEJ jest prosta i  łatwa. Nie sprawia problemów rodzinom i opiekunom.
Leczenie żywieniowe jest bezpłatne dla osób ubezpieczonych w NFZ: zapewnia konsultacje lekarza a także pielęgniarki, badania laboratoryjne oraz dietę i sprzęt medyczny.

Anna Kamińska

Koordynator ds. Żywienia Klinicznego Szpital Uniwersytecki w Krakowie

Tekst powstał we współpracy z:

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.