WIDEO: Diagnoza SM. Kiedy zacząć rehabilitację?
Wyzwala rezerwy organizmu, przeciwdziała zmęczeniu, poprawia nastrój, niweluje ból, opóźnia narastanie niesprawności – taka jest w uproszczeniu rola fizjoterapii w stwardnieniu rozsianym.
Rehabilitacja – oręż przeciwko narastającym objawom SM
Rehabilitacja w stwardnieniu rozsianym na wczesnym etapie choroby pełni funkcję profilaktyczną. Zapobiega narastaniu deficytów. Fizjoterapeuci są zgodni, że wdrożona wcześnie wyzwala rezerwy organizmu. A zatem pacjent powinien zacząć ćwiczyć jak najwcześniej, gdy jest w pełni sprawny, a rehabilitacja i aktywność fizyczna służą „zbieraniu oręża” przeciwko chorobie na przyszłość.
Rehabilitacja w SM – cel
W stwardnieniu rozsianym rehabilitacja ma jeden nadrzędny cel. Choć dla każdego pacjenta będzie się on definiował nieco inaczej. Chodzi o to, aby – bez względu na nasilenie objawów – pacjent utrzymał maksimum sprawności, samodzielności, miał najlepszą możliwą dla siebie do osiągnięcia jakość życia. I co do tego fizjoterapeuci są zgodni: regularne ćwiczenia ruchowe przyczyniają się do poprawy jakości życia pacjenta.
Ponadto aktywność fizyczna redukuje wiele objawów choroby takich jak:
- zmęczenie
- obniżenie nastroju
- ból.
Kiedy zacząć ćwiczyć?
Jak najszybciej. Od momentu, gdy pacjent dowiaduje się, że za jego dolegliwości może odpowiadać stwardnienie rozsiane. A więc często jeszcze przed ostateczną, konkretną diagnozą. Dlaczego aktywność fizyczna jest tak ważna w SM? Ponieważ pozwala na wyzwalanie rezerw ze strony wszystkich układów organizmu. A tym samym stwarza szanse na opóźnienie pojawiania się deficytów, takich jak:
- ograniczenie ruchomości stawów
- zmniejszenie siły mięśniowej
- spadek wydolności.
Ruch a układ nerwowy
Ruch pomaga też układowi nerwowemu. Wszak podlega on zmianom przez całe życie człowieka. Tę zdolność do reorganizowania, adaptacji, uczenia, zapamiętywania samonaprawiania układu nerwowego określa się mianem neuroplastyczności. Ruch tę neuroplastyczność pobudza. Jest bodźcem, który sprawia, że w mózgu powstają i wzmacniają się połączenia nerwowe.
Neuroplastyczność działa również w drugą stronę: połączenia nerwowe, które są nieużywane, stają się nieaktywne.
Zatem przy stwardnieniu rozsianym wskazane jest niezwłoczne rozpoczęcie stymulacji układu nerwowego, m.in. wprowadzenia regularnego treningu fizycznego.
Zasady ruchu w SM
- Nie rezygnuj z wysiłku fizycznego.
- Ogranicz współzawodnictwo.
- Zmęczenie to sygnał do wypoczynku.
- Unikaj przegrzania organizmu.
- Uwzględnij dyspozycję dnia.
Na wczesnym etapie choroby pacjent powinien ćwiczyć do uczucia przyjemnego zmęczenia. Unikać forsownego wysiłku. Zatem dla pacjentów z SM wymagające lub długotrwałe treningi nie są wskazane.
Pacjent zawsze powinien mieć szanse na odpoczynek. Choremu nie sprzyja ponadto duża wilgotność powietrza i wysoka temperatura.
Z uwagi na wahania formy i samopoczucia, trening powinno się dostosowywać do aktualnej dyspozycji pacjenta.
Przykładowy zestaw ćwiczeń dla osoby z SM znajdziecie tutaj:
Źródła:
- Medyczne wykłady dla pacjentów: aktywność fizyczna w stwardnieniu rozsianym: teoria i praktyka.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.
