Kiedy pada diagnoza choroby Alzheimera, niemal zawsze pada pytanie czy można zrobić coś, aby powstrzymać jej rozwój. Niestety, skutecznego leku wciąż nie ma. Istnieją jednak sposoby, aby spowolnić rozwój otępienia towarzyszącego tej chorobie.
Moment, gdy choroba Alzheimera wkrada się do życia rodziny niezwykle trudno uchwycić. Na ogół pozostaje niezauważony. Choroba narasta, aż w końcu zaczynają dawać o sobie znać pewne jej symptomy, które zauważa chory, jego współmałżonek lub dzieci. Choroba Alzheimera jest już wówczas dosyć zaawansowana. Jakie są kolejne wyraźne etapy Choroby Alzheimera?
Pierwsze objawy demencji są subtelne – trudno je zauważyć, mimo tego warto umówić wizytę u psychologa już wówczas. To na tym etapie pomoc psychologiczna będzie najbardziej efektywna i będzie procentować na lata.
W polskim społeczeństwie ubezwłasnowolnienie nie cieszy się dobrą sławą. Nazywa się je nawet „śmiercią cywilną”. Tymczasem ta procedura prawna ma na celu zabezpieczenie interesów osoby, która z racji ciężkiej choroby lub niepełnosprawności nie jest w stanie o siebie zadbać i można łatwo ją skrzywdzić.
Starsza pani idzie korytarzem i radośnie podśpiewuje, pan pcha swój balkonik i pyta figlarnie: chcesz, to cię podwiozę? Są wśród swoich, radośni, szczęśliwi, mają ok. 80 lat, niektórzy mniej, inni więcej. Wcześniej ćwiczyli jedynie kciuk, przerzucając samotnie kanały w TV. Wsparcie domów opieki medycznej powinno być standardem w każdej gminie. Liczba mnoga uzasadniona. Bo od demografii nie uciekniemy – coraz więcej seniorów wokół nas.
– Chcemy stworzyć model zmiany stylu życia, który okaże się najbardziej skuteczny w hamowaniu postępu otępienia – zapowiada prof. Konrad Rejdak, z Katedry i Kliniki Neurologii Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, kierownik polskiego zespołu, który weźmie udział w międzynarodowym projekcie opracowania modelu opieki zdrowotnej nad osobami z demencją w ramach Horizon Europe.
Stres i niesamowite fizyczne obciążenie towarzyszą opiekunowi osoby bliskiej cierpiącej na demencję lub inną chorobę otępienną. Dzieje się tak z kilku powodów. O tym, co może zrobić dla siebie opiekun, opowiada psychiatra prof. Tadeusz Parnowski, prezes Polskiego Towarzystwa Psychogeriatrycznego, a także były kierownik II Kliniki Psychiatrycznej Instytutu Psychiatrii i Neurologii w rozmowie z Państwową Agencją Prasową.
Światowe statystyki mówią o tym, że otępienie to jedna z głównych przyczyn niesprawności i śmiertelności osób w podeszłym wieku. Przypominamy film wyprodukowany przez Województwo Śląskie przybliżający tematykę otępienia.
Choroba otępienna, na pewnym etapie rozwoju coraz bardziej upośledza zdolność chorego do komunikacji ze światem. To potencjalne zarzewie niepotrzebnych konfliktów, nerwów, frustracji.
Międzynarodowe badania wykazały, że nietolerancja, stygmatyzacja, lekceważenie to powszechne postawy i zachowania wobec chorych na demencję. Mało tego, jest spory odsetek opiekunów takich osób, którzy wstydzą się lub obawiają wyjawić otoczeniu, że ich podopieczny doświadcza zaburzeń otępiennych.
