Leczenie ran, opieka, ale także pomoc i nauka w pielęgnacji pacjenta – to niektóre z zadań, jakie ma pielęgniarka odwiedzająca pacjenta w ramach opieki długoterminowej.
Zachodzące na świecie procesy demograficzne, w tym starzenie się społeczeństwa i zmiany w stylu życia powodują, że problem opieki długoterminowej staje się jednym z ważniejszych wyzwań polityki społecznej i zdrowotnej w większości krajów.
Jak wynika z niedawnej informacji sekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia Waldemara Kraski, dziś – 16 września 2022 roku – Agencja Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji (AOTMiT) powinna zakończyć prace nad nowym modelem kompleksowej opieki nad pacjentami z problemami oddechowymi. Jak uczula Stowarzyszenie Jednym Tchem, w procedurze nie uczestniczą sami zainteresowani – czyli pacjenci, ich bliscy i organizacje pacjenckie.
Problem odleżyn dotyczy większości osób, które z powodu stanu zdrowia są unieruchomione. Odleżyny są bolesne, a w skrajnych przypadkach mogą nawet zagrażać życiu chorego. Dlatego – gdy już się pojawią – bezwzględnie trzeba je leczyć. Jakie są etapy gojenia się odleżyn?
Nieświadomość, niepewność, zaprzeczenie, bunt, agresja, targowanie się z losem, pogodzenie się z faktem bliskości śmierci – z jakimi emocjami u kresu życia mierzy się osoba nieuleczalnie chora?
Obciążenie, z którym zmierzyć się musi każdy opiekun, może zaowocować szeregiem trudności związanych zarówno z pogorszeniem stanu zdrowia, jak i objawami o charakterze psychicznym. Według specjalistów, tak zwany “zespół opiekuna” może prowadzić do wysokiego ciśnienia krwi, cukrzycy, chorób serca, wrzodów żołądka i skrajnego osłabienia systemu odpornościowego.
Hospicjum to miejsce, w którym chory może otrzymać pomoc jakiej często nie są w stanie dać mu bliscy w domu – przekonuje dr n.med. Mariola Kosowicz kierownik Poradni Psychoonkologii w Centrum Onkologii w Warszawie.
Lepiej zapobiegać niż leczyć – to stwierdzenie ma swoje zastosowanie również w kontekście odleżyn. Świadomość, jakie działania można podjąć, by uchronić chorego przed ich wystąpieniem jest zatem kluczowa. W artykule omówiono najważniejsze zasady profilaktyki.
Z wiekiem zapotrzebowanie na kalorie maleje – senior potrzebuje nawet 40 proc. mniej energii do prawidłowego funkcjonowania niż 20-latek. Bardziej niż kiedykolwiek należy jednak dbać o jakość posiłków. W związku z upośledzeniem wchłaniania w przewodzie pokarmowym, łatwo o niedożywienie starszej osoby.
Niedożywienie w razie ciężkiej długotrwałej choroby oznacza, że opieka nad pacjentem staje się jeszcze trudniejsza: niedożywiony ma słabszą odporność, więc częściej zapada na infekcje, rany trudno się goją, pogarsza się współpraca z nim. Uniknięcie niedożywienia jest możliwe.
