Podawanie posilków leżącemu choremu bywa wyzwaniem dla obu stron/ fot. Pixabay
Karmienie leżącego chorego bywa wyzwaniem dla obu stron. Tym większym, im mniejsza jest samodzielność chorego. Na co zwrócić szczególną uwagę, aby zapewnić podopiecznemu komfort i bezpieczeństwo? CZYTAJ ARTYKUŁ
Jak to jest nie móc złapać tchu? Trudno to sobie wyobrazić, prawda? Tymczasem według szacunków specjalistów problemy z oddychaniem kwalifikujące do leczenia ma w Polsce około kilkudziesięciu tysięcy osób. Z terapii domowym respiratorem korzysta zaledwie około 7 tys. pacjentów.
"Kiedy człowiek zmierzy się z myślami, które generują lęk, robi się przestrzeń na życie tu i teraz"/ fot. Freepik
Hospicjum to miejsce, w którym chory może otrzymać pomoc jakiej często nie są w stanie dać mu bliscy w domu – przekonuje dr n.med. Mariola Kosowicz kierownik Poradni Psychoonkologii w Centrum Onkologii w Warszawie.
Niedożywienie to powszechny problem występujący u leżących pacjentów/ fot. Pixabay
Niedożywiony jest co drugi chory leżący, wymagający opieki długoterminowej. – Brakuje edukacji i wsparcia – alarmują specjaliści. Dlaczego tak się dzieje?
By prowadzić aktywne, samodzielne i niezależne życie osoby z niepełnosprawnościami potrzebują asystenta osobistego/ fot. Freepik
W Polsce sprawnie działającej asystencji osobistej – poza doraźnymi projektami – właściwie nie ma. Mówi się o niej, ale spójnych, systemowych rozwiązań do tej pory nie udało się wypracować. Tymczasem asystent osobisty może pomóc osobie z niepełnosprawnością wieść niezależne życie. Jak choćby w Danii. O tamtejszym systemie asystencji kilka lat temu powstał nawet film dokumentalny.
Niedożywienie komplikuje rokowania wielu schorzeń. fot. Pixabay
Niedożywienie w razie ciężkiej długotrwałej choroby oznacza, że opieka nad pacjentem staje się jeszcze trudniejsza: niedożywiony ma słabszą odporność, więc częściej zapada na infekcje, rany trudno się goją, pogarsza się współpraca z nim. Uniknięcie niedożywienia jest możliwe, a opiekun może odnieść z tego szereg korzyści. Na przykład więcej czasu.
W oderwaniu się od wyzwań związanych z doglądaniem chorego, pomogą też życzliwi znajomi.
Obciążenie, z którym zmierzyć się musi każdy opiekun, może zaowocować szeregiem trudności związanych zarówno z pogorszeniem stanu zdrowia, jak i objawami o charakterze psychicznym. Według specjalistów, tak zwany “zespół opiekuna” może prowadzić do wysokiego ciśnienia krwi, cukrzycy, chorób serca, wrzodów żołądka i skrajnego osłabienia systemu odpornościowego.
Fizjoterapeuta powinien uwierzyć w to, że prawdziwym sukcesem może być przyczynienie się do jak najlepszej jakości życia chorego/ fot. Freepik
Fizjoterapia w opiece paliatywnej jest wymagającym zajęciem. Obejmuje nie tylko troskę o ciało pacjenta, ale również jego psychiczny komfort. Nierzadko fizjoterapeuci pomagają też rodzinom swoich podopiecznych. Jakie są podstawowe założenia fizjoterapii w opiece paliatywnej?
Świadomość terminalnego schorzenia wyzwala u chorego szereg trudnych emocji/ fot. Freepik
Nieświadomość, niepewność, zaprzeczenie, bunt, agresja, targowanie się z losem, pogodzenie się z faktem bliskości śmierci – z jakimi emocjami u kresu życia mierzy się osoba nieuleczalnie chora?
Zarażał energią. Był człowiekiem niezwykłej charyzmy. Poświęcił życie osobom chorym i umierającym. Wspominamy ks. Jana Kaczkowskiego, który zmarł w poniedziałek wielkanocny 28 marca 2016 roku. Miał wówczas 38 lat.
