Ćwiczenia, fizykoterapia, przyjmowanie leków zapobiegających spastyce mięśni, a w cięższych przypadkach również wspomaganie oddychania i włączenie żywienia dojelitowego – tak w uproszczeniu wygląda leczenie SMA.

Do tej pory nie opracowano skutecznej metody leczenia stwardnienia zanikowego bocznego. Także dlatego, że lekarzom nie udało się określić precyzyjnej przyczyny SLA. Leczenie skupia się więc głównie na niwelowaniu objawów choroby i zachowaniu u chorego jak największej życiowej sprawności. Chory powinien ćwiczyć, brać udział w rehabilitacji, fizykoterapii. Jeśli jest taka potrzeba, brać leki antyspastyczne. Choroba może również zaburzyć połykanie lub wpłynąć na pracę mięśni oddechowych.

Ćwiczenia i fizykoterapia

Dzięki ćwiczeniom możliwa jest aktywizacja zachowanych funkcji mięśni. Regularne ćwiczenia pomagają też zapobiegać sztywności stawów. Chorym na SLA specjaliści zalecają pływanie i ćwiczenia w wodzie.

Jest również szereg zabiegów fizykoterapeutycznych, polecanych osobom cierpiącym na stwardnienie zanikowe boczne. Są to w szczególności: kąpiele cieplne, nagrzewanie promieniami podczerwonymi, elektroterapia, krioterapia, itp. Natomiast jeśli u chorego występują zaburzenia mowy, wskazane jest, by był pod opieką logopedy, który pomoże dobrać odpowiedni zestaw ćwiczeń.

Ponadto, w leczeniu stosuje się farmakologię – szczególnie leki zmniejszające spastyczność (wzrost napięcia) mięśni.

Żywienie dojelitowe

W przebiegu stwardnienia zanikowego bocznego u chorego moją się pojawić problemy z połykaniem i przeżuwaniem. Wówczas może nie wystarczyć rozdrabnianie jedzenia, tak by ułatwić choremu jego przyjmowanie. Konieczne może okazać się włączenie terapii żywieniowej przez sondę dożołądkową lub gastrostomię.

Wspomaganie oddychania respiratorem

U części pacjentów pojawiają się kłopoty z oddychaniem, będące następstwem osłabienia pracy mięśni oddechowych w przebiegu choroby. W ich przypadku konieczne może okazać się włączenie wspomagania oddychania za pomocą respiratora. Bardziej samodzielni oddechowo chorzy są przez urządzenie wspomagani przez część doby, przez resztę czasu oddychają samodzielnie, w cięższych przypadkach konieczne jest wykonanie zabiegu tracheostomii – otworu w tchawicy. Pacjent zostaje wówczas zaintubowany specjalną rurką i podłączony do respiratora.

Jeśli jesteś zainteresowany otrzymywaniem informacji o nowych publikacjach - zapisz się do naszego newslettera.