Objętość wdechowa – objętość pojedynczego wdechu.

Żeby porcja powietrza przesunęła się z poziomu ust czy nosa do pęcherzyków płucnych, musi istnieć różnica ciśnień, która napędza ten ruch. Różnica pomiędzy oddychaniem naturalnym, a sztucznym (wentylacją mechaniczną) polega na sposobie wytwarzania różnicy ciśnień.

W czasie oddychania naturalnego (spontanicznego), różnica ciśnień wytwarzana jest przez pracę mięśni oddechowych. Powstałe w wyniku tego rozszerzenie na poziomie pęcherzyków płucnych tworzy się ujemne ciśnienie, które zasysa powietrze do dróg oddechowych. Jeśli mięśnie oddechowe działają prawidłowo, ilość powietrza dostarczanego podczas wdechu jest większa. Jeśli mięśnie oddechowe są słabe (na przykład u chorych cierpiących na choroby nerwowo-mięśniowe), chory nie jest w stanie dostarczyć organizmowi odpowiedniej ilości powietrza i dochodzi do hipowentylacji. Chory wentyluje się wówczas mniejszą ilością powietrza.

W czasie wentylacji mechanicznej (sztucznej), różnica ciśnień jest wytwarzana przez pracę worka, miecha albo turbiny urządzenia i zawsze jest to dodatnie ciśnienie. Powoduje to wtłoczenie porcji powietrza do dróg oddechowych i płuc. Objętość wdechową można ustawić wprost, wybierając odpowiednią wartość – i wtedy respirator pracuje w trybie objętościowym, albo pośrednio – ustawiając ciśnienie, które respirator ma osiągnąć na szczycie wdechu – wtedy respirator pracuje w trybie ciśnieniowym. Wówczas, respirator wtłoczy do dróg oddechowych pacjenta pewną ilość powietrza, ale jego objętość za każdym razem może być różna. Tryb ciśnieniowy jest bardziej naturalnym sposobem oddychania, ale konsekwencją jest to, że objętość oddechowa nie zawsze jest stała i może dojść sytuacji, że będzie ona zbyt mała, by zabezpieczyć potrzeby oddechowe osoby wentylowanej mechanicznie.