Zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami,  osoby wykonujące zawody medyczne mogą być skierowane do pracy przy epidemii. Pierwsze takie skierowania, np. w domach pomocy społecznej, już jakiś czas temu otrzymało kilka mazowieckich pielęgniarek. Poniżej przypominamy kto, w jakich okolicznościach może otrzymać takie skierowanie oraz jakie sankcje grożą za niestawienie się do pracy.


Skierowanie do pracy

O tym, że lekarz, pielęgniarka, pracownik podmiotu leczniczego lub inna osoba wykonująca zawód medyczny może zostać skierowana do zwalczania epidemii mówi artykuł 47. ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Zresztą nie tylko do nich może przyjść skierowanie do pracy. Gdy niezbędna będzie pomoc przedstawicieli innych zawodów, również oni mogą otrzymać stosowne skierowanie.

Skierowanie do pracy przy zwalczaniu epidemii wystosowuje minister zdrowia lub wojewoda. Od decyzji wojewody przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw zdrowia. Jednak nawet złożenie odwołania nie zwalnia z obowiązku pracy.

Kto nie podlega obowiązkowi skierowania do pracy przy zwalczaniu epidemii

Skierowaniu nie podlegają:

  • osoby, które nie ukończyły 18 lat bądź ukończyły 60 lat
  • kobiety w ciąży
  • samotnie wychowujący dziecko w wieku do 18 lat
  • osoby wychowujące dziecko w wieku do 14 lat
  • wychowujący dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego
  • osoby, u których orzeczono częściową lub całkowitą niezdolność do pracy
  • inwalidzi i osoby z orzeczonymi chorobami przewlekłymi
  • osoby, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. z 2019 r. poz. 152), oraz posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej.
  • jeśli dziecko powyżej 14. roku życia wychowują oboje rodzice, do zwalczania epidemii można skierować tylko jedno z nich.

Praca w oparciu o powyższe regulacje prawne może trwać do 3 miesięcy.

Co ze zobowiązaniami wobec dotychczasowego pracodawcy?

Pracodawca osoby, która otrzyma skierowanie do pracy na mocy ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi jest zobowiązany do udzielenia urlopu bezpłatnego na czas zawarty w decyzji. Okres urlopu bezpłatnego zalicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze u tego pracodawcy. Przez ten czas pracodawca nie może rozwiązać dotychczasowego stosunku pracy an wypowiedzieć umowy o pracę. Chyba że istnieje podstawa do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia; z winy pracownika albo w przypadku zmiany lub uchylenia decyzji.

U pracodawcy “ze skierowania”

Ze skierowaną do pracy osobą nawiązuje się stosunek pracy na czas wykonywania określonej pracy na okres nie dłuższy niż ten wskazany w decyzji.

Skierowanie do pracy – wynagrodzenie

Za pracę, którą np. lekarz, pielęgniarka, fizjoterapeuta podejmą w oparciu o skierowanie do pracy od wojewody lub ministra zdrowia przysługuje wynagrodzenie. Jak się je wylicza? Wynagrodzenie zasadnicze w wysokości nie mniejszej niż 150% przeciętnego wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego na danym stanowisku pracy w zakładzie wskazanym w tej decyzji lub w innym podobnym zakładzie. Pensja osoby skierowanej do danej pracy nie może być jednak niższa niż ta, którą dana osoba otrzymała w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym wydano decyzję o skierowaniu jej do pracy przy zwalczaniu epidemii.
Poza pensją, osobie skierowanej do pracy na mocy ustawy o zwalczaniu epidemii przysługuje również zwrot kosztów:

  • przejazdu
  • zakwaterowania
  • wyżywienia

na zasadach określonych w przepisach o ustalaniu oraz wysokości należności przysługującej pracownikom państwowych jednostek z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju.

Co ważne, jeśli obowiązki wynikające ze skierowania do pracy wykonuje się w miejscu zapewniającym bezpłatne wyżywienie lub zakwaterowanie, pracownikowi ów zwrot nie przysługuje.

Czy można odmówić pracy?

Decyzję o skierowaniu do pracy kieruje do danej osoby minister zdrowia lub wojewoda. Każdy ma prawo do odwołania się od niej do ministra zdrowia. Tym niemniej złożenie odwołania od skierowania do pracy nie wstrzymuje wykonania decyzji. Niewykonanie jej grozi sankcjami finansowymi. Kary mogą wynieść od 5 tys. do nawet 30 tys. zł. Wymierza je wojewoda lub minister zdrowia.
W przypadku ponownego niewykonania decyzji, wysokość kary pieniężnej jest nie niższa od wysokości kary pieniężnej wymierzonej poprzednio za takie naruszenie; ustala się ją, dokonując powiększenia o 25% wysokości kary pieniężnej ustalonej zgodnie z pkt 1.
Należy ją uiścić w ciągu 7 dni. W przeciwnym razie ustawodawca przewidział postępowanie egzekucyjne.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.

Jeśli jesteś zainteresowany otrzymywaniem informacji o nowych publikacjach - zapisz się do naszego newslettera.