Respirator w domu – wskazania do terapii

Lista chorób, w których leczenie domowym respiratorem znajduje zastosowanie, jest dość długa. Łączy je to, że zmniejszają zdolność mięśni oddechowych do wytworzenia ciśnienia koniecznego do wykonania wdechu, zwiększają ich obciążenie lub zmniejszają napęd oddechowy. We wszystkich może dojść do hipowentylacji pęcherzykowej.

• Lista chorób nie jest zamknięta
• Jakie choroby wymagają wentylacji długoterminowej?

– Niezależnie od przyczyn tych schorzeń, będą one prowadziły do podobnych zaburzeń wymiany gazowej, zaburzeń snu i objawów klinicznych hipowentylacji – zauważa doktor Zbigniew Szkulmowski, bydgoski anestezjolog.

Wówczas wskazane jest leczenie respiratorem w domu pacjenta. Nie tylko zdecydowanie poprawia to samopoczucie i komfort jego życia, ale nierzadko wpływa również na rokowania.

Chory wymagający długotrwałej wentylacji respiratorem nie jest już przykuty do szpitalnego łóżka na oddziale intensywnej terapii. Z respiratora może korzystać w warunkach domowych, w znanej sobie przestrzeni i środowisku, pod opieką najbliższych.

Lista chorób nie jest zamknięta

Odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna. Lista wskazań do wentylacji domowej jest dość długa, ale i tak nie wyczerpuje wszystkich schorzeń. Dzieje się tak z kilku powodów.

Przede wszystkim, rzadko występujące wskazania są nie do przewidzenia. Ponadto, techniki wentylacji cały czas się rozwijają. Może to pozwolić na włączenie do leczenia respiratorem dotychczas nie leczonych schorzeń.

Coraz szersze użycie oksymetrii, kapnografii przezskórnej oraz technik somnograficznych może pozwolić na wcześniejsze wykrycie przypadków hipowentylacji pęcherzykowej. Otwierają się nowe możliwości terapeutyczne, które powodują powstawanie nowych wskazań, np. przejściowa wentylacja domowa w oczekiwaniu na przeszczep płuc, itp. – uważa doktor Zbigniew Szkulmowski, kierownik bydgoskiego Ośrodka Wentylacji Domowej.

Jakie choroby wymagają wentylacji długoterminowej?

Choroby, w których hipowentylacja jest efektem zwężenia (obturacji) płuc

• POChP (przewlekła obturacyjna choroba płuc);
• rozstrzenie oskrzeli;
• mukowiscydoza.

Zaburzenia dotyczące klatki piersiowej, opłucnej, płuc, powodujące hipowentylację:

• kyfoskolioza;
• istotne zmiany bliznowate dotyczące płuc i opłucnej;
• istotne deformacje ściany klatki piersiowej (np. po operacyjnym leczeniu gruźlicy);
• stan po resekcji płucnej;
• hipowentylacja pourazowa lub po zabiegu operacyjnym.

Hipowentylacja będąca wynikiem zaburzeń nerwowo-mięśniowych:

• zespół po chorobie Heinego-Medina (polio);
• tetraplegia (np. po wysokim urazie rdzenia kręgowego);
• obustronne porażenie nerwów przeponowych;
• SMA – rdzeniowy zanik mięśni;
• miopatie;
• dystrofie mięśniowe typu: Duchenne’a, Steinerta, Beckera;
• SLA – stwardnienie zanikowe boczne;
• hipowentylacja pęcherzykowa pierwotna (zespół Ondyny).

Inne zaburzenia centralnej regulacji oddychania, takie jak:

• wrodzona hipowentylacja centralna;
• uszkodzenia pnia mózgu: stan po udarze, infekcji, guzy mózgu;

Inne stany przebiegające z hipowentylacją:

• zespół hipowentylacji otyłych;
• wybrane przypadki z zakresu medycyny paliatywnej, niewydolności krążenia czy chorych, oczekujących na przeszczep serca lub płuc.

Czytaj także: Hipowentylacja – wskazanie do domowego leczenia respiratorem

 

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.