Przejście z maski na wentylacją inwazyjną
Kryteria zmiany rodzaju wentylacji z nieinwazyjnej na inwazyjną są dosyć ogólne. Tak naprawdę nie ma dokładnych, precyzyjnych wytycznych w tej materii. Zawsze decyduje o tym lekarz – na podstawie badań i obserwacji pacjenta.
Skuteczność wentylacji nieinwazyjnej zależy od wielu czynników. Między innymi od tego, czy nastawy respiratora są zsynchronizowane z wysiłkiem mięśniowym pacjenta. I od tego czy mięśnie oddechowe są wydolne. Pamiętajmy bowiem, że głównym czynnikiem przemawiającym za włączeniem leczenia respiratorem przez maskę jest wsparcie słabnących mięśni oddechowych pacjenta.
Zdarza się jednak, że korzystający z NIV pacjent z czasem zaczyna potrzebować większego wsparcia, np. z powodu narastania choroby podstawowej. Za zmianą sposobu wentylacji przemawiają: słabnące mięśnie, narastający wysiłek oddechowy, pogarszający się stan pacjenta, narastająca niewydolność oddechowa.
W takich okolicznościach lekarz może zaproponować przejście na wentylację inwazyjną, a ta wiąże się z koniecznością wykonania tracheostomii. O tym, czy i kiedy przychodzi czas na zmianę charakteru wentylacji z NIV na wentylację inwazyjną decyduje lekarz. Jakie kryteria bierze pod uwagę?
Wskaźnik oksygenacji
W ocenie wydolności oddechowej człowieka istotny jest między innymi tak zwany wskaźnik oksygenacji. Najprościej mówiąc to stosunek ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi tętniczej i zawartości tlenu w mieszaninie oddechowej. Jeśli np. u zdrowego człowieka ciśnienie parcjalne tlenu we krwi tętniczej wynosi 97 mm Hg, a zawartość tlenu w mieszaninie oddechowej to 0,21, wskaźnik oksygenacji wynosi 470 mm Hg.
W sytuacji niewydolności oddechowej, ten współczynnik istotnie spada. Na podstawie współczynnika oksygenacji i kilku innych wskaźników można określić stopień niewydolności oddechowej.
Przyjmuje się że:
- 200-300 mm Hg świadczy o łagodnym ARDS
- 100-200 mm Hg świadczy o umiarkowanym ARDS
- <100 mm Hg świadczy o ciężkim ARDS.
Czytaj także: Zespół ostrej niewydolności oddechowej – co to jest ARDS
Wartość poniżej 200 mm Hg identyfikuje się więc jako narastającą niewydolność oddechową. Świadczą o niej także inne czynniki, takie jak:
- niska tolerancja wentylacji za pomocą maski,
- niepokój
- zaburzenia świadomości
- zaburzenia współpracy z respiratorem
- stan świadomości w skali Glasgow poniżej 10 pkt.
– To sygnały, że dochodzi do braku możliwości wentylowania pacjenta za pomocą wentylacji nieinwazyjnej. I wtedy należy rozważyć możliwość wentylowania pacjenta po zaintubowaniu – tłumaczy w jednej z wypowiedzi na łamach Medycyny Praktycznej dr Dariusz Maciejewski.
Czytaj także: WIDEO: Tracheostomia – na czym polega, jak długo trwa
Źródła:
- https://www.mp.pl/oit/wideo/210153,jakie-sa-najczestsze-przyczyny-niepowodzenia-niv
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wska%C5%BAnik_oksygenacji - https://www.mp.pl/oit/wideo/260447,jakie-sa-kryteria-przejscia-z-wentylacji-nieinwazyjnej-na-wentylacje-inwazyjna?utm_source=newsletter&utm_medium=kuriermp&utm_campaign=20210303
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.
