Kryteria zmiany rodzaju wentylacji  z nieinwazyjnej na inwazyjną są dosyć ogólne. Tak naprawdę nie ma dokładnych, precyzyjnych wytycznych w tej materii. Zawsze decyduje o tym lekarz – na podstawie badań i obserwacji pacjenta.

Skuteczność wentylacji nieinwazyjnej zależy od wielu czynników. Między innymi od tego, czy nastawy respiratora są zsynchronizowane z wysiłkiem mięśniowym pacjenta. I od tego czy mięśnie oddechowe są wydolne. Pamiętajmy bowiem, że głównym czynnikiem przemawiającym za włączeniem leczenia respiratorem przez maskę jest wsparcie słabnących mięśni oddechowych pacjenta.

Zdarza się jednak, że korzystający z NIV pacjent z czasem zaczyna potrzebować większego wsparcia, np. z powodu narastania choroby podstawowej. Za zmianą sposobu wentylacji przemawiają: słabnące mięśnie, narastający wysiłek oddechowy, pogarszający się stan pacjenta, narastająca niewydolność oddechowa.

W takich okolicznościach lekarz może zaproponować przejście na wentylację inwazyjną, a ta wiąże się z koniecznością wykonania tracheostomii. O tym, czy i kiedy przychodzi czas na zmianę charakteru wentylacji z NIV na wentylację inwazyjną decyduje lekarz. Jakie kryteria bierze pod uwagę?

Wskaźnik oksygenacji

W ocenie wydolności oddechowej człowieka istotny jest między innymi tak zwany wskaźnik oksygenacji. Najprościej mówiąc to stosunek ciśnienia parcjalnego tlenu we krwi tętniczej i zawartości tlenu w mieszaninie oddechowej. Jeśli np. u zdrowego człowieka ciśnienie parcjalne tlenu we krwi tętniczej wynosi 97 mm Hg, a zawartość tlenu w mieszaninie oddechowej to 0,21, wskaźnik oksygenacji wynosi 470 mm Hg.
W sytuacji niewydolności oddechowej, ten współczynnik istotnie spada. Na podstawie współczynnika oksygenacji i kilku innych wskaźników można określić stopień niewydolności oddechowej.
Przyjmuje się że:

  • 200-300 mm Hg świadczy o łagodnym ARDS
  • 100-200 mm Hg świadczy o umiarkowanym ARDS
  • <100 mm Hg świadczy o ciężkim ARDS.

Czytaj także: Zespół ostrej niewydolności oddechowej – co to jest ARDS

Wartość poniżej 200 mm Hg identyfikuje się więc jako narastającą niewydolność oddechową. Świadczą o niej także inne czynniki, takie jak:

  • niska tolerancja wentylacji za pomocą maski,
  • niepokój
  • zaburzenia świadomości
  • zaburzenia współpracy z respiratorem
  • stan świadomości w skali Glasgow poniżej 10 pkt.

– To sygnały, że dochodzi do braku możliwości wentylowania pacjenta za pomocą wentylacji nieinwazyjnej. I wtedy należy rozważyć możliwość wentylowania pacjenta po zaintubowaniu – tłumaczy w jednej z wypowiedzi na łamach Medycyny Praktycznej dr Dariusz Maciejewski.

Czytaj także: WIDEO: Tracheostomia – na czym polega, jak długo trwa

Źródła:
  1. https://www.mp.pl/oit/wideo/210153,jakie-sa-najczestsze-przyczyny-niepowodzenia-niv
    https://pl.wikipedia.org/wiki/Wska%C5%BAnik_oksygenacji
  2. https://www.mp.pl/oit/wideo/260447,jakie-sa-kryteria-przejscia-z-wentylacji-nieinwazyjnej-na-wentylacje-inwazyjna?utm_source=newsletter&utm_medium=kuriermp&utm_campaign=20210303

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.

Jeśli jesteś zainteresowany otrzymywaniem informacji o nowych publikacjach - zapisz się do naszego newslettera.