Polineuropatia – objawy i diagnostyka

Zaburzenia ruchowe i czuciowe – tak najoględniej można scharakteryzować objawy, które odczuwają osoby cierpiące na polineuropatię. Z jakimi dolegliwościami może się zmagać chory i jak diagnozuje się polineuropatię?

Objawy polineuropatii

Najbardziej powszechnymi objawami polineuropatii są zaburzenia ruchu. Wynikają one z niedowładu mięśni, a w cięższych przypadkach ich zaniku. Niedowład obejmuje najczęściej mięśnie rąk i przedramion oraz stóp i podudzi. Charakterystycznym objawem polineuropatii jest opadanie rąk i nóg.

Zaniepokoić powinny również zaburzenia czucia przejawiające się na przykład jego osłabieniem. Objawia się ono szczególnie w okolicy rąk i nóg (mówi się o tak zwanych objawach rękawiczkowych i skarpetkowych). Chory może odczuwać również tak zwaną „przeczulicę”, czyli bardzo silnie reagować na bodźce dotykowe. Odczuwający dolegliwości chory rzadko od razu trafia do neurologa. Często bagatelizuje pierwsze objawy.

Polineuropatia objawia się również odczuwaniem mrowienia, drętwienia, palenia (są to tak zwane parestezje). Może jej towarzyszyć również ból w kończynach.

Niektórzy chorzy odczuwają również tak zwane zaburzenia autonomiczne, takie jak:

• nadmierna potliwość
• zimna i sina skóra
• pęcherze na skórze
• rogowacenie skóry
• zmiany paznokci (m.in. łamliwość, zmiana barwy na żółtobrunatną).

W przebiegu polineuropatii niekiedy dochodzi także do osłabienia lub zniesienia odruchów głębokich. Rzadko, ale jednak zdarzają się również porażenia nerwów czaszkowych oraz zaburzenia funkcji zwieraczy, np. przełyku, który zapobiega cofaniu się treści żołądka do przełyku czy odbytu, który blokuje wydostawanie się kału.

Jednym z rodzajów polineuropatii jest zespół Guillaina-Barrégo. Jest to polineuropatia wywołana nieprawidłowościami w zakresie układu odpornościowego (szybko narastająca), która prowadzi do powstawania przeciwciał przeciwko nerwom obwodowym, a zwłaszcza przeciwko tworzącej ich otoczkę mielinie. Pierwsze objawy pojawiają się zazwyczaj w związku z przebytą wcześniej infekcją wirusową. Dochodzi wówczas do osłabienia kończyn, które obejmuje po kolei różne mięśnie, prowadząc w konsekwencji do niewydolności mięśni oddechowych. Pacjenci powinni być natychmiast hospitalizowani i poddani leczeniu.

Diagnoza

W przypadku, gdy u pacjenta podejrzewa się uszkodzenie nerwów obwodowych (polineuropatię), dla potwierdzenia diagnozy wykonuje się elektromiografię (EMG) oraz elektroneurografię (ENG). Przy zespole Guillaina-Barrégo wykonuje się również analizę płynu mózgowo-rdzeniowego (pobiera się go podczas tzw. punkcji lędźwiowej).

Elektromiografia

Jest badaniem służącym ocenie pobudliwości mięśni. Badanie może mieć charakter:

• elementarny – ocenia wszystkie mięśnie, do których impuls przenosi dany nerw; badanie wykonuje się elektrodą igłową wprowadzaną przez skórę w okolice nerwu;
• globalny – ocenia wszystkie grupy mięśniowe kończyny, badanie wykonuje się elektrodami przyczepianymi do skóry pacjenta;

Elektroneurografia

Natomiast elektroneurografia służy ocenie działania funkcji nerwów obwodowych – zarówno odpowiedzialnych za czucie, jak i za ruch.

Badanie przeprowadza się na leżąco, zwykle trwa ono od 30 do 120 minut – wszystko zależy od tego, jaka ilość włókien nerwowych będzie w czasie badania oceniana. Do skóry pacjenta można przymocować elektrody, które będą odczytywały przewodnictwo nerwowe.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.