Neurologopeda – dla dziecka i dorosłego?
Czym zajmuje się neurologopeda? Jakich pacjentów spotyka w swoim gabinecie? Kto powinien się zgłosić po poradę lub skorzystać z terapii? Czy neurologopedia jest zarezerwowana wyłącznie dla najmłodszych pacjentów, a może zdarza się, że dorośli również potrzebują terapii? W poniższym tekście postaramy się odpowiedzieć na te pytania.
Najbardziej ogólna definicja logopedii głosi, że jest to nauka o kształtowaniu właściwej mowy w okresie jej rozwoju i jej doskonaleniu w późniejszym okresie, a także o usuwaniu różnego rodzaju wad i zaburzeń mowy. W to pojęcie neurologopedia wpisuje się doskonale.
Czym zatem zajmuje się neurologopeda?
Upraszczając, neurologopeda potrafi zdiagnozować i poprowadzić terapię zaburzeń mowy o podłożu neurologicznym. Czyli takich, które wynikają z dysfunkcji, choroby lub uszkodzenia części układu nerwowego.
Rozpiętość wieku pacjentów neurologopedy jest bardzo duża. Specjaliści neurologopedii mogą pracować i z maluszkami, ale również z osobami w sędziwym wieku. Neurologopeda zajmuje się także terapią karmienia dzieci oraz zaburzeniami połykania u osób dorosłych.
Na ogół w zawodowej pracy neurologopedzi mierzą się z takimi zaburzeniami jak:
- afazja
- dysfazja
- anartia
- dyzartia
- dysologia
- porażenie mózgowe
- autyzm
- mutyzm.
Neurologopeda dla dziecka
- Neurologopeda wie, w jaki sposób dziecko powinno jeść, pić, ssać.
- Potrafi pomóc dziecku, które ma problem z przyjmowaniem pokarmów i nie przybiera na wadze.
- Neurologopeda wie również, jak powinno mówić dziecko na określonym etapie rozwoju. W przypadku stwierdzenia zaburzeń, potrafi je nazwać i zalecić – spośród wielu metod pracy z pacjentem – te, które przyniosą jego zdaniem najlepsze rezultaty,
Do neurologopedów powinny trafiać dzieci:
- z zaburzeniami neurologicznymi
- chorobami genetycznymi
- zaburzeniami ze spektrum autyzmu
- widocznymi opóźnieniami psychoruchowymi.
W ocenie stanu dziecka neurologopeda bierze pod uwagę między innymi:
- budowę i funkcjonowanie aparatu mowy
- odruchowe reakcje związane z mową
- sprawdza jak pacjent oddycha
- ocenia działanie mięśni odpowiedzialnych za mowę
- ocenia czynności i funkcje pokarmowe – połykanie, gryzienie i żucie,
- mowę bierną i czynną,
- kompetencje językowe, komunikacyjne i kulturowo-społeczne oraz funkcje poznawcze itd.
Neurologopeda dla dorosłych
W pewnych okolicznościach, np. chorób niszczących układ nerwowy, skutków wypadków komunikacyjnych itp., do neurologopedy trafiają również dorośli pacjenci. Często są to osoby po udarach, urazach, z guzami mózgu, po niedotlenieniach. Często pacjenci mają za sobą interwencje neurochirurgiczne.
Jednym z częściej pojawiających się u pacjentów problemów jest afazja. Pacjenci mają problemy z mówieniem, pisaniem, czytaniem, a nawet rozumieniem i liczeniem.
W takiej sytuacji aparat mowy pacjenta jest sprawny, problem polega na tym, że traci zdolność oblekania myśli w słowo. Mogą również wystąpić trudności ze zrozumieniem tego, co mówią inni. Między innymi wówczas zastosowanie znajduje neuroterapia. Jej szczegółowy zakres, metodę pracy, charakter ćwiczeń – ustala neurologopeda, biorąc pod uwagę możliwości pacjenta.
– Podążam za pacjentem. Za jego potrzebami, za jego możliwościami. Podążam za jego aktualnym stanem zdrowotnym, emocjonalnym. A także za jego umiejętnościami i możliwościami. I do tego właśnie dostosowuję swoje metody pracy – tłumaczy Magdalena Mazur z Centrum Neuroterapii i Neurorehabilitacji NSL
Kiedy warto rozważyć zasięgnięcie porady neurologopedy?
- Jeśli obserwujesz u swojego dziecka kłopoty z jedzeniem, gryzieniem, połykaniem itp.
- Wówczas gdy dwu-, trzyletnie dziecko nie mówi, mówi niewiele lub mówi niewyraźnie.
- Niepokojącym objawem jest również nadmierne ślinienie się dziecka.
- Konsultacja neurologopedyczna jest wskazana także w przypadku wcześniaków, które były karmione sondą.
- U dziecka zdiagnozowano zaburzenia neurologiczne, zespół genetyczny, zaburzenia ze spektrum autyzmu, opóźnienie psychoruchowe.
- Pomoc neurologopedy jest wskazana osobom po udarze, cierpiącym na afazję, po urazie mózgu, a także wówczas, gdy nasz bliski mówi niepłynnie, powtarza sylaby lub się jąka.
Artykuł powstał we współpracy z:
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.
