Neurologopeda – dla dziecka i dorosłego?

Czym zajmuje się neurologopeda? Jakich pacjentów spotyka w swoim gabinecie? Kto powinien się zgłosić po poradę lub skorzystać z terapii? Czy neurologopedia jest zarezerwowana wyłącznie dla najmłodszych pacjentów, a może zdarza się, że dorośli również potrzebują terapii? W poniższym tekście postaramy się odpowiedzieć na te pytania.

Najbardziej ogólna definicja logopedii głosi, że jest to nauka o kształtowaniu właściwej mowy w okresie jej rozwoju i jej doskonaleniu w późniejszym okresie, a także o usuwaniu różnego rodzaju wad i zaburzeń mowy. W to pojęcie neurologopedia wpisuje się doskonale.

Czym zatem zajmuje się neurologopeda?

Upraszczając, neurologopeda potrafi zdiagnozować i poprowadzić terapię zaburzeń mowy o podłożu neurologicznym. Czyli takich, które wynikają z dysfunkcji, choroby lub uszkodzenia części układu nerwowego.

Rozpiętość wieku pacjentów neurologopedy jest bardzo duża. Specjaliści neurologopedii mogą pracować i z maluszkami, ale również z osobami w sędziwym wieku. Neurologopeda zajmuje się także terapią karmienia dzieci oraz zaburzeniami połykania u osób dorosłych.

Na ogół w zawodowej pracy neurologopedzi mierzą się z takimi zaburzeniami jak:

• afazja
• dysfazja
• anartia
• dyzartia
• dysologia
• porażenie mózgowe
• autyzm
• mutyzm.

Neurologopeda dla dziecka

• Neurologopeda wie, w jaki sposób dziecko powinno jeść, pić, ssać.
• Potrafi pomóc dziecku, które ma problem z przyjmowaniem pokarmów i nie przybiera na wadze.
• Neurologopeda wie również, jak powinno mówić dziecko na określonym etapie rozwoju. W przypadku stwierdzenia zaburzeń, potrafi je nazwać i zalecić – spośród wielu metod pracy  z pacjentem – te, które przyniosą jego zdaniem najlepsze rezultaty,

Do neurologopedów powinny trafiać dzieci:

• z zaburzeniami neurologicznymi
• chorobami genetycznymi
• zaburzeniami ze spektrum autyzmu
• widocznymi opóźnieniami psychoruchowymi.

W ocenie stanu dziecka neurologopeda bierze pod uwagę między innymi:

• budowę i funkcjonowanie aparatu mowy
• odruchowe reakcje związane z mową
• sprawdza jak pacjent oddycha
• ocenia działanie mięśni odpowiedzialnych za mowę
• ocenia czynności i funkcje pokarmowe – połykanie, gryzienie i żucie,
• mowę bierną i czynną,
• kompetencje językowe, komunikacyjne i kulturowo-społeczne oraz funkcje poznawcze itd.

Neurologopeda dla dorosłych

W pewnych okolicznościach, np. chorób niszczących układ nerwowy, skutków wypadków komunikacyjnych itp., do neurologopedy trafiają również dorośli pacjenci. Często są to osoby po udarach, urazach, z guzami mózgu, po niedotlenieniach. Często pacjenci mają za sobą interwencje neurochirurgiczne.

Jednym z częściej pojawiających się u pacjentów problemów jest afazja. Pacjenci mają problemy z mówieniem, pisaniem, czytaniem, a nawet rozumieniem i liczeniem.

W takiej sytuacji aparat mowy pacjenta jest sprawny, problem polega na tym, że traci zdolność oblekania myśli w słowo. Mogą również wystąpić trudności ze zrozumieniem tego, co mówią inni. Między innymi wówczas zastosowanie znajduje neuroterapia. Jej szczegółowy zakres, metodę pracy, charakter ćwiczeń – ustala neurologopeda, biorąc pod uwagę możliwości pacjenta.

– Podążam za pacjentem. Za jego potrzebami, za jego możliwościami. Podążam za jego aktualnym stanem zdrowotnym, emocjonalnym. A także za jego umiejętnościami i możliwościami. I do tego właśnie dostosowuję swoje metody pracy – tłumaczy Magdalena Mazur z Centrum Neuroterapii i Neurorehabilitacji NSL

Kiedy warto rozważyć zasięgnięcie porady neurologopedy?

1.  Jeśli obserwujesz u swojego dziecka kłopoty z jedzeniem, gryzieniem, połykaniem itp.
2.  Wówczas gdy dwu-, trzyletnie dziecko nie mówi, mówi niewiele lub mówi niewyraźnie.
3. Niepokojącym objawem jest również nadmierne ślinienie się dziecka.
4. Konsultacja neurologopedyczna jest wskazana także w przypadku wcześniaków, które były karmione sondą.
5. U dziecka zdiagnozowano zaburzenia neurologiczne, zespół genetyczny, zaburzenia ze spektrum autyzmu, opóźnienie psychoruchowe.
6. Pomoc neurologopedy jest wskazana osobom po udarze, cierpiącym na afazję, po urazie mózgu, a także wówczas, gdy nasz bliski mówi niepłynnie, powtarza sylaby lub się jąka.

Artykuł powstał we współpracy z:

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.