Tlenoterapia, czyli leczenie tlenem, w przebiegu niektórych chorób takich jak: POChP,  mukowiscydoza czy włóknienie płuc bywa dla chorego koniecznością.

Tlen jest konieczny do życia. Na ogół optymalną jego ilość dostarczamy organizmowi z powietrza atmosferycznego, gdzie jego stężenie wynosi 21%. Tlen jest jednak również lekiem.

Tlenoterapia – wskazania do leczenia tlenem

Stosuje się go na przykład w niektórych chorobach układu oddechowego, powodujących niedobór tlenu w organizmie. Dzieje się tak np. w przebiegu przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), włóknienia płuc i mukowiscydozy. Czasami niedobór tlenu utrzymuje się w organizmie pacjenta stale, a czasami dotyczy jedynie okresów, gdy dochodzi do zaostrzeń choroby. Tym niemniej, suplementacja tlenu bywa konieczna zawsze, gdy jego ilość w organizmie, we krwi, jest za niska i gdy niedostateczna jego ilość dopływa do tkanek i narządów.
– W niektórych sytuacjach chore płuca nie są w stanie dostarczyć tyle tlenu, ile organizm potrzebuje w czasie normalnej aktywności. Chorzy na POChP, u których prężność tlenu we krwi tętniczej wynosi mniej od 60 mm Hg, mogą być zakwalifikowani do stałej tlenoterapii domowej – tłumaczy prof. nadzw. dr hab. n. med. Anna Doboszyńska.

Jak zmierzyć ilość tlenu w organizmie?

Badanie ilości tlenu w organizmie jest bardzo proste, nieinwazyjne, niekłopotliwe i bezbolesne. Służy do tego prosty przyrząd – pulsoksymetr. Przyczepia się je do palca lub płatka ucha badanego. Jego zadanie polega na rejestrowaniu tzw. saturacji, czyli wysycenia – w tym wypadku krwi tlenem.
Jeśli saturacja jest niewystarczająca, lekarz może podjąć decyzję o włączeniu do leczenia pacjenta terapii tlenem w warunkach domowych.

– Po zakwalifikowaniu do stałej tlenoterapii domowej, lekarz zaleci stosowanie odpowiedniego przepływu tlenu – tłumaczy prof. Anna Doboszyńska.

Warto jednak pamiętać, że tlen ma swoje działania niepożądane. Aby leczenie było skuteczne i bezpieczne trzeba bezwzględnie przestrzegać zaleceń lekarza. O tyle o ile niedostateczna ilość tlenu w organizmie może wywołać objawy związane z niedotlenieniem takie jak bóle głowy, zmęczenie, kłopoty z koncentracją, o tyle zbyt duże stężenie tlenu może przełożyć się na uszkodzenie płuc czy śpiączkę.

– Czasami tlenoterapia jest konieczna w czasie snu, ponieważ zwykle wtedy człowiek oddycha płycej. Dostarczana wówczas ilość tlenu jest mniejsza niż w czasie czuwania. Niekiedy w czasie spoczynku gazometria jest prawidłowa. Niedostateczna ilość tlenu jest dostarczana do organizmu w czasie wysiłku, ponieważ zwiększa się zapotrzebowanie na niego. Najczęściej stała tlenoterapia powinna być stosowana przez 18 – 24 godzin na dobę, czasami wystarcza w czasie snu lub w czasie wysiłku – tłumaczy prof. Anna Doboszyńska.

Formy tlenoterapii

  1. Z użyciem koncentratora tlenu – czyli urządzenia sprężającego tlen w pobieranym z otoczenia powietrzu,
  2.  Ze zbiornika z płynnym tlenem – tlen w postaci płynnej ma znacznie mniejszą objętość i jest magazynowany w specjalnych pojemnikach;
  3. Z metalowej butli z tlenem – tlen jest magazynowany w butlach pod zwiększonym ciśnieniem
    Chory oddycha przez specjalną rurkę zbliżoną do nosa, tzw. wąsy.

Źródła:

  1. https://www.astma-alergia-pochp.pl/dla-pacjenta/porady/13-tlenoterapia

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.

Jeśli jesteś zainteresowany otrzymywaniem informacji o nowych publikacjach - zapisz się do naszego newslettera.