Leczenie farmakologiczne i postępowanie w zaostrzeniach POChP

Najnowsze wytyczne GOLD 2019 nie przewidują znaczących zmian interwencji przy zaostrzeniach przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP). Aktualne założenia dotyczące leczenia farmakologicznego i niefarmakologicznego postępowania przy tym schorzeniu przedstawiamy poniżej. 

Leki rozkurczające oskrzela

• U wszystkich chorych zaleca się zwiększenie dawki i/lub częstość podawania krótko działających leków rozkurczających oskrzela;
• Jako leki pierwszego wyboru zaleca się SABA z SAMA lub bez;
• W razie potrzeby należy użyć spejsera lub nebulizatora napędzanego powietrzem;

GKS doustny

• Należy stosować u większości chorych (z wyjątkiem tych z najlżejszymi zaostrzeniami) prednizon przez 5–7 dni w dawce 40 mg;

Antybiotyk

• Znajdzie zastosowanie u chorych ze zwiększeniem ilości plwociny, a także zmianą jej charakteru na ropny i nasileniem duszności. Wystarczą dwa z wymienionych objawów, jeżeli jednym jest zmiana charakteru plwociny na ropny, a także u chorych wymagających wspomagania wentylacji;
• Czas antybiotykoterapii – 5–7 dni;

Wentylacja nieinwazyjna:

• Metoda wspomagania wentylacji z wyboru u chorych z ostrą niewydolnością oddechową;

Wskazania:

1. Kwasica oddechowa (PaCO2 >6,0 kPa lub 45 mm Hg i pH krwi tętniczej <7,35);
2. Nasilona duszność z objawami sugerującymi zmęczenie mięśni oddechowych i/lub zwiększoną pracę oddychania, takimi jak: użycie dodatkowych mięśni oddechowych, paradoksalne ruchy przepony czy zaciąganie przestrzeni międzyżebrowych;
3. Hipoksemia utrzymująca się pomimo tlenoterapii;

Dodatkowe postępowanie u chorych hospitalizowanych

• Gazometria i radiogram klatki piersiowej;
• W razie potrzeby tlenoterapia, docelowe SpO2 88–92% (konieczna jest kontrolna gazometria w celu oceny PaCO2) monitorowanie równowagi płynowej;
• W razie wskazań podskórne podanie heparyny w ramach profilaktyki zatorowości;
• Identyfikacja i leczenie chorób współistniejących (wskazane u wszystkich chorych, nie tylko hospitalizowanych);