Co zrobić, gdy z powodu zaburzeń połykania choremu trudno się napić? Czy jest jakiś sposób na podanie mu płynów tak, by zminimalizować ryzyko zachłyśnięcia?
Czym zajmuje się neurologopeda? Jakich pacjentów spotyka w swoim gabinecie? Kto powinien się zgłosić po poradę lub skorzystać z terapii? Czy neurologopedia jest zarezerwowana wyłącznie dla najmłodszych pacjentów, a może zdarza się, że dorośli również potrzebują terapii? W poniższym tekście postaramy się odpowiedzieć na te pytania.
Dziecko się złości? Może przyczyną są kłopoty z komunikacją? Trzeba pamiętać, że problemy z prawidłową wymową są tylko objawem, który powinien sugerować nam konieczność poszukiwania przyczyn – podkreśla Agnieszka Borowiec, logopeda, neurologopeda, aktorka, wykładowca na Uniwersytecie Warszawskim i Warszawskim Uniwersytecie Medycznym, a także założycielka Laboratorium Mowy.
Dyzartria dla chorego często wiąże się z traumą. Jest ona związana z brakiem możliwości sprawnego wyartykułowania potrzeb, a także świadomością braku zrozumienia ze strony otoczenia. Dyzartria kojarzy się także z poczuciem izolacji, ostracyzmu, wykluczenia. Często zdarza się, że osoby z dyzartrią niesłusznie uważa się za dotknięte niepełnosprawnością intelektualną. Na czym polega dyzartria? Jak ją leczyć?
Na oddział neurochirurgiczny pacjent trafia dlatego, że jego mózg jest uszkodzony. Często wskutek wypadku. Na czym polegają pierwsze kontakty neurologopedy z pacjentem, opowiada Magdalena Mazur, neurologopeda, dyrektor Centrum Neuroterapii i Neurorehabilitacji NSL działającego w Gorzowie Wielkopolskim.
Wyobraź sobie, że pewnego dnia tracisz zdolność formułowania myśli w słowa. Albo przestajesz rozumieć, co mówią do Ciebie bliscy. Afazja to codzienność wielu chorych po urazach mózgu, np. po wypadkach czy udarach.
