Zanim chory wróci do domu z respiratorem, przechodzi proces kwalifikacji. Z domowego leczenia respiratorem skorzystać mogą pacjenci z przewlekłą niewydolnością oddechową, ale w stanie stabilnym. Zaostrzenia, będące na przykład wynikiem infekcji, są generalnie przeciwwskazaniem do rozpoczęcia wentylacji mechanicznej w domu.

W każdym przypadku należy przed ostateczną kwalifikacją wyeliminować wszelkie ostre czynniki dekompensujące – podkreśla anestezjolog, kierownik bydgoskiego Ośrodka Wentylacji Domowej dr Zbigniew Szkulmowski.

Co warto podkreślić, samo zakwalifikowanie chorego do domowej wentylacji mechanicznej jest dość skomplikowanym procesem. Składa się na niego kilka elementów, nie tylko medycznych.

Ocena stanu chorego

Kwalifikację chorego do wentylacji domowej rozpoczynają zabiegi stricte medyczne. W uproszczeniu, chodzi o ocenę stanu jego zdrowia – na podstawie badania oraz dokumentacji medycznej. W razie konieczności, przy kwalifikacji chorego do wentylacji domowej, zleca się badania dodatkowe. Najczęściej gazometryczne – wykluczające aktualną infekcję, czy badania obrazowe takie jak rtg płuc lub tomografia komputerowa klatki piersiowej. Wszystkie powyższe procedury wykonuje się po to, by potwierdzić, że pacjent, który ma być wentylowany w warunkach domowych, jest w stanie stabilnym. Służy to wykluczeniu ryzyka wystąpienia powikłań już po tym, jak wróci do domu.

Ocena opiekunów i warunków bytowych

Kwalifikacja chorego do długotrwałej wentylacji w warunkach domowych sięga jednak zdecydowanie dalej. Obejmuje również ocenę, czy rodzina, szczególnie w przypadku pacjentów po tracheostomii , podoła nowym obowiązkom. Duże znaczenie mają również warunki, w których będzie przebywał chory.

Już na etapie kwalifikacji do leczenia respiratorem w domu, konieczne jest uzyskanie zgody na leczenie samego chorego (o ile jest to możliwe). To jednak nie wszystko. Wolę podjęcia opieki muszą wyrazić również jego bliscy. Szczegółowe zasady w tym zakresie precyzuje ośrodek leczniczy, który będzie sprawował pieczę nad chorym korzystającym z respiratora.

Pierwsze dni – w szpitalu

Po dopełnieniu formalności natury medycznej i zabezpieczeniu potrzeb chorego od strony opiekuńczej, gdy nie ma przeciwwskazań, zaczyna się proces wdrażania wentylacji mechanicznej. Chory jest podłączany do respiratora, którego będzie używał w domu. Co warto podkreślić, pacjent adaptuje się do urządzenia w warunkach szpitalnych. Jest to też czas, gdy jego bliscy uczą się obsługiwać konieczny sprzęt. Uczą się również, jak  profesjonalnie sprawować opiekę. Im więcej wiedzy zdobędą na tym etapie wdrażania wentylacji domowej, tym większe będzie poczucie bezpieczeństwa chorego po powrocie do domu.

Kwalifikacja do wentylacji domowej – etapy:

  1. Wstępna ocena chorego zgłoszonego do programu.
  2. Badanie i ocena dokumentacji medycznej.
  3. Ocena kryteriów medycznych kwalifikujących do wentylacji i ewentualne wykonanie koniecznych lub brakujących badań dodatkowych.
  4. Analiza i ocena kryteriów medycznych wykluczających chorego czasowo lub trwale z programu wentylacji domowej.
  5. Ocena warunków domowych chorego, w tym zdolności i gotowości opiekunów.
  6. Uzyskanie koniecznych zgód – zarówno od chorego, jak i osób, które będą sprawować nad nim opiekę.
  7. Wdrożenie wentylacji mechanicznej, inwazyjnej lub nieinwazyjnej za pomocą sprzętu, który stosowany będzie w domu pacjenta.
  8. Przeszkolenie w zakresie obsługi sprzętu i opieki nad chorym wentylowanym mechanicznie.
  9. Przygotowanie logistyczne i organizacyjne opieki nad chorym.
  10. Przekazanie chorego do domu.

Dziękujemy, że przeczytałaś/eś do końca nasz artykuł. Jeżeli Cię zainteresował, to bądź na bieżąco i dołącz do grona obserwujących nasze profile społecznościowe. Obserwuj Facebook, Obserwuj Instagram.

Jeśli jesteś zainteresowany otrzymywaniem informacji o nowych publikacjach - zapisz się do naszego newslettera.